"หมิงเฟยเหมือนคนเสียสติอยู่ตลอดทั้งวัน ไม่ว่านางทำสิ่งใด ก่อนหน้านี้ข้าคงตามใจนางมากเกินไป”
ฮ่องเต้ตรัสออกมาอย่างเย็นชา
เซียวเย่หลันขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างเฉยเมย "แม้ว่าหมิงเฟยจะดูเสียสติ แต่นางไม่เข้าร่วมแก่งแย่งตำแหน่งในวังหลัง ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีเหตุผลจะทำร้ายฮองเฮา เสด็จพ่อทรงพระปรีชา จะไม่เข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไร”
ประโยคสนทนาระหว่างสองพ่อลูก ทำให้คนรอบข้างถึงกับเหงื่อตก
จ้านอ๋องก็คือจ้านอ๋อง
มีเพียงเขาเท่านั้นที่กล้ากล่าวกับฮ่องเต้ด้วยท่าทีอย่างอันแสนเฉยเมยและเฉียบแหลม
"นางไม่มีเหตุใดจะทำร้ายฮองเฮาหรือ? เหอะๆ เสด็จแม่ของเจ้ารู้สึกโกรธเกลียดแค้นข้ามาเนิ่นนานแล้ว แต่นางทำอะไรข้าไม่ได้ จึงได้เลือกลงมือกับฮองเฮา!”
ฮ่องเต้โมโหยิ่งนัก
ทำเอาเสียผู้คนที่อยู่รอบข้างหวาดกลัวจนคุกเข่าลง ด้วยเกรงว่าโอรสสวรรค์จะพิโรธขึ้นมาแล้วมีผู้คนนับไม่ถ้วนต้องสิ้นสุดชีวิตลงในวันนี้
ทางด้านของเซียวเย่หลันยังคงสงบนิ่ง "เสด็จพ่อโปรดสงบอารมณ์ก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ จากเรือนเจียวชวนมาถึงวังเฟิงหลิงค่อนข้างไกลทีเดียว ผู้ที่วางยาพิษใส่สุรา คาดว่าคงไม่ใช่เสด็จแม่เพียงลำพัง"
“เจ้าควรอธิษฐานให้เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับนาง มิเช่นนั้นข้าจะไม่เมตตาแน่"
สีพระพักตร์ของฮ่องเต้ดูเคร่งขรึม
บรรยากาศดูเยือกเย็นราวน้ำค้างแข็ง หายใจแทบไม่ออก
ในขณะนี้ความคิดหนึ่งก็พุ่งแล่นเข้ามาในสมองของเซี่ยเชียนฮวัน
ฮ่องเต้ทรงมีเบาะแสตั้งแต่แรกแล้วว่าเกิดปัญหาขึ้นกับสุรานี้ แต่ยังคงให้นางเข้ามาตรวจสอบ เพราะต้องการดูว่านางกับเซียวเย่หลันรู้เรื่องนี้หรือไม่
มิน่าเล่า จึงไม่มีองค์ชายคนอื่นอยู่ที่นี่ด้วย นอกจากองค์รัชทายาทและพระชายา เขาได้เรียกเพียงเซียวเย่หลันและนางเท่านั้นแผนการลึกล้ำเช่นราชสีห์ ทุกย่างก้าวช่างน่าหวาดกลัว...
"เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อเราแน่ใจว่ามีบางอย่างผิดปกติไปเกี่ยวกับสุรา ก็ควรเชิญหมิงเฟยเหนียงเหนียงมาอธิบายโดยเร็ว ลูกคิดว่าสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการหายาแก้พิษเพื่อล้างพิษให้แก่เสด็จแม่" องค์รัชทายาทเป็นกังวลยิ่งนักและอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากออกมา
เขารู้ดีว่าไม่ควรทำตัวสงสัยหมิงเฟยต่อหน้าเซียวเย่หลันอย่างชัดเจน
มิเช่นนั้นคงจะส่งผลกระทบความสัมพันธ์ของพี่น้อง
แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตมารดาเขา บัดนี้องค์รัชทายาทจึงไม่มีทางเลือกอื่น แม้ต้องเสี่ยงต่อการทำให้เซียวเย่หลันไม่พึงพอใจ เขาก็ต้องจัดการเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด!
หากได้รับยาแก้พิษจากหมิงเฟยมา แม้ต้องลงโทษเพื่อบีบบังคับเอาความจริง เขาก็ไม่สนใจ!
"อืม ให้หมิงเฟยมาที่นี่"
ฮ่องเต้ทรงรับสั่งออกไป ขณะเดียวกันก็เหลือบมองดูเซี่ยเชียนฮวันอย่างเย็นชา
หากหนิงเฟยปฏิเสธ ก็ไม่สามารถหายาแก้พิษได้ในขณะนี้ ดังนั้นความรับผิดชอบอันหนักหน่วงในการทำยาแก้พิษก็จะตกมาอยู่ที่เซี่ยเชียนฮวัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...