หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 17

"อย่าพูดมั่วๆ ข้าไม่ได้ท้องสักหน่อย"

เมื่อเซี่ยเชียนฮวันอาการดีขึ้น ก็รีบปฏิเสธออกไปทันที

นางเว่ยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง "แต่ดูจากอาการของท่านเมื่อครู่ ดูเหมือนท้องแล้วจริงๆ นะ..."

"เป็นไปไม่ได้" เซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้า

คำนวณจากเวลาแล้ว มันใกล้กับตอนที่นางกับเซียวเย่หลันมีอะไรกันมากเกินไป ไม่มีทางท้องเร็วขนาดนี้แน่ อีกอย่างในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมก็ไม่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชายคนอื่นด้วย

เมื่อนางเว่ยเห็นว่าเซี่ยเชียนฮวันปฏิเสธเสียงแข็งเช่นนี้ ก็ไม่พูดอะไรมากอีก ได้แต่ถอนหายใจก่อนบอกว่า "เพคะ แต่มีบางเรื่องที่ข้าต้องเตือนพระชายาสักหน่อย ความจริงแล้วที่ท่านอ๋องดีกับซูอวี้เออร์มากถึงเพียงนั้นมันมีสาเหตุนะเพคะ ก่อนหน้านี้ซูอวี้เออร์เคยช่วยชีวิตท่านอ๋องเอาไว้เพคะ"

"มีเรื่องนี้ด้วยเหรอ" เซี่ยเชียนฮวันเลิกคิ้วอย่างสงสัย

นางเว่ยมองซ้ายมองขวา ก่อนพูดเสียงเบาๆ ว่า "เรื่องนี้เป็นความลับ มีคนรู้ไม่กี่คน มีครั้งหนึ่งท่านอ๋องเคยถูกคนวางแผนลอบทำร้าย หากไม่ได้ซูอวี้เออร์มาช่วยท่านอ๋องแก้พิษรัก เกรงว่าเขาคงจะกลายเป็นคนพิการไปแล้วในตอนนี้"

"อย่างนี้นี่เอง"

เซี่ยเชียนฮวันฟังแล้วก็ได้แต่คิดพิจรณา ดูจากที่ซูอวี้เออร์เป็นคนเจ้าแผนการแล้ว ต่อให้นางใช้ร่างกายของตัวเองช่วยถอนพิษให้เซียวเย่หลันจริง ก็แน่นอนว่าต้องไม่ใช่เพราะนางเป็นคนดีอยากช่วยเหลือคนอื่น ธรรมดาอย่างแน่นอน

คิดว่าน่าจะต้องเล็งจ้านอ๋องเอาไว้อยู่แล้วแน่

แต่ว่านะ เรื่องของชายหญิง เดิมทีก็เป็นเรื่องของการยินยอมทั้งสองฝ่ายอยู่แล้ว ในเมื่อเซียวเย่หลันยอมเชื่อว่าแม่ดอกบัวขาวซูอวี้เออร์เป็นพระโพธิสัตว์ผู้ประเสริฐ เช่นนั้นก็แล้วแต่เขาเถอะ

ถึงอย่างไรนางก็ไม่ได้คิดจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกับผู้ชายคนนี้ไปตลอดอยู่แล้ว

"บุญคุณที่ซูอวี้เออร์ช่วยชีวิตท่านอ๋อง ทำให้ท่านอ๋องเชื่อใจนางมาก ต่อไปท่านก็ระวังให้มากหน่อย อย่าชนกับนางซึ่งๆ หน้าอย่างวันนี้อีก"

หลังจากผ่านมาหลายเหตุการณ์ นางเว่ยก็ยอมรับใช้เซี่ยเชียนฮวันโดยสมบูรณ์ แถมช่วยออกความเห็นแนะนำให้

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มให้ "ข้ารู้แล้ว ขอบคุณเจ้าที่คอยเตือนนะ"

"ไม่กล้าๆ ท่านพูดเกินไปแล้ว!"