หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 172

เซียวเย่หลันกลับถึงจวนจ้านอ๋องด้วยใบหน้าหล่อเหลาที่บึ้งตึง

เขานั่งอยู่คนเดียวในห้องโถงโดยไม่มีแสงเทียน มีเพียงแสงจันทร์กระจ่างอันเย็นยะเยือกที่ส่องลงมาที่เขา ราวกับเทพอสูรที่นั่งอยู่ในความมืดมิด

ซูอวี้เออร์ที่ทราบข่าวจึงเดินเข้ามาหา

“ท่านอ๋อง เหตุใดท่านถึงกลับมาเพียงลำพัง? พี่สาวล่ะ?” นางลองถามหยั่งเชิง

“นางพักอยู่ในวัง”

เซียวเย่หลันตอบอย่างเย็นชา

ความจริงซูอวี้เออร์ทราบข่าวว่า หมิงเฟยถูกคุมขังที่สำนักคุมประพฤติ ซึ่งเซี่ยเชียนฮวันหนุนคลื่นลมให้สูงขึ้น ด้วยการยืนอยู่ข้างฮองเฮา แล้วทำเรื่อง “ผดุงความยุติธรรม แม้นต้องสังหารญาติพี่น้อง”

นางแสร้งทำเป็นไม่รู้แล้วถามต่อ “หรือว่าในวังมีเรื่องเกิดขึ้น? เนื่องจากทักษะทางการแพทย์ของพี่สาวนั้นดีมาก จึงเรียกนางเข้าวังโดยด่วน เดาว่าคงเป็นเจ้านายสูงศักดิ์ที่เจ็บป่วย”

“ฮองเฮาทรงไม่สบาย”

เซียวเย่หลันนวดหัวคิ้ว

“เดิมทีเป็นฮองเฮาที่ทรงป่วย” ซูอวี้เออร์ทำเสียงตกใจ “ทรงพระอาการหนักมากเลยหรือ? พี่สาวถึงกลับบ้านไม่ได้”

“เป็นเช่นนั้น”

เซียวเย่หลันตอบส่งๆ

เขาไม่บอกซูอวี้เออร์ทุกอย่าง ไม่ใช่เพราะเกรงกลัวคำสั่งห้ามของฝ่าบาทหรือสิ่งอื่นใด แต่เป็นเพราะเขาไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้

ซูอวี้เออร์ไม่อาจสลัดสถานะนางโลมทิ้งไปได้ นางนั่งลงข้างกายเซียวเย่หลัน แล้วกล่าวเสียงอ่อนโยน

“ทักษะของพี่สาวดีกว่าหมอหลวงมาก หากมีนางอยู่ในวัง คาดว่าฮองเฮาคงจะฟื้นตัวได้ในไม่ช้า ท่านอ๋องอย่ากังวลไป”

นางจงใจยกย่องทักษะทางการแพทย์ของเซี่ยเชียนฮวัน

เมื่อเซียวเย่หลันได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเขาก็บูดบึ้งมากขึ้น กล่าวเสียงโมโหว่า “ข้าหวังให้ทักษะของนางแย่ลงหน่อย ไม่มีหมอหลวงคนไหนระบุได้ว่าในเหล้ามีพิษ แต่นางอยากแสดงความสามารถ จึงพูดจาไร้สาระต่อหน้าเสด็จพ่อ”

“ในเหล้ามีพิษ!” ซูอวี้เออร์แสร้งตกใจสุดขีด “มีคนวางยาพิษฮองเฮาด้วยวิธีนี้จริงหรือ!”