เซี่ยเชียนฮวันเกร็งร่าง แล้วหันไปทางหินจำลองอย่างช้าช้า
น่าเสียดายที่นางเห็นร่างที่ซ่อนอยู่หลังหินจำลองไม่ชัด!
“เป็นท่าน”
นางกล่าวอย่างเย็นชา
ชายที่ยืนอยู่หลังหินจำลองหัวเราะ “ไม่ต้องกังวล ข้าก็ไม่กล้าทำอะไรเจ้าในวังหลวงแห่งนี้หรอก”
“วันนี้มีเพียงไม่กี่คนที่มาเยี่ยมฮองเฮา ท่านไม่กลัวว่าข้าจะเดาออกหรือว่าท่านเป็นใคร?”
เซี่ยเชียนฮวันนึกถึงคนที่เพิ่งพบในวังเฟิงหลิงอย่างรวดเร็ว
นอกจากองค์ชายแล้ว ก็ยังมีชินอ๋องสองสามคน
อาจจะเป็นหนึ่งในนั้น?
ชายสวมหน้ากากไม่สนใจ เขาหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “การที่ข้ากล้าปรากฏตัว นั่นก็หมายความว่าข้ามั่นใจพอสมควร ว่าเจ้าเดาตัวตนของข้ามิออก”
นั่นเป็นความจริง
เซี่ยเชียนฮวันได้แต่ถอนหายใจ “ท่านต้องการอะไร?”
ทันทีที่ถาม นางก็เพิ่งสังเกตว่า
ด้านข้างหินจำลองนั้นมีสระน้ำขนาดเล็กอยู่
ถ้าหากเดินไปตรงขอบสระ บางทีนางอาจจะเห็นใบหน้าที่แท้จริงของชายสวมหน้ากากผ่านเงาสะท้อนบนน้ำก็ได้
“เวลานี้ฮองเฮาทรงประชวรหนัก ข้าไม่มีเวลามาคุยเล่นกับท่านหรอก”
เซี่ยเชียนฮวันพูดเบี่ยงเบนความสนใจของชายสวมหน้ากาก ขณะเดินไปทางสระน้ำอย่างช้าๆ
ชายสวมหน้ากากที่ยืนอยู่หลังหินจำลองกล่าวเสียงเย้ยว่า “ฮองเฮาประชวรหนักจริงหรือ?”
“ท่านหมายความว่าอย่างไร”
“เจ้าน่าจะรู้ ว่าข้าหมายถึงอะไร”
เมื่อได้ยินคําพูดของชายสวมหน้ากาก ฝีเท้าของเซี่ยเชียนฮวันก็พลันหยุด
หรือเขาค้นพบแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...