เซี่ยเชียนฮวันนั่งข้างฮองเฮาและจับชีพจรให้นาง
ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมปรายตามองจากหางตา เพื่อไม่พลาดการแสดงดีดีตรงหน้า
นางซึ่งเป็นพระชายาที่แท้จริงยังอยู่ที่นี่
หลี่จิ้งหย่าบอกว่าจะแต่งงานกับเซียวเย่หลันต่อหน้านาง นี่มันน่าสนใจมาก
อย่างไรก็ตาม หากสามารถใช้งานพระชายาขององค์ชายองค์อื่นได้ ย่อมเป็นประโยชน์ไม่น้อย ขึ้นอยู่กับว่าเซียวเย่หลันจะคิดเช่นไร
“พี่เย่หลัน หัวใจของข้า ร่างกายของข้า สามารถเป็นของท่านได้...”
หลี่จิ้งหย่ากัดปากตัวเองแล้วกระซิบพูด
ในฐานะผู้หญิง นางหมดหนทางแล้วจริงๆ ถึงได้กล่าวเช่นนี้ออกมา
แต่ไม่คาดคิดว่า
สีหน้าของเซียวเย่หลันจะไร้ซึ่งความรู้สึก ใบหน้าของเขาไม่วี่แววสงสารหรือเห็นอกเห็นใจเลยสักนิด เขากล่าวเสียงราบเรียบ “เจ้าอยากเป็นฮองเฮา แต่ข้าไม่อาจเติมเต็มความปรารถของเจ้าได้”
หลี่จิ้งหย่าชะงัก “หรือว่าท่านไม่ต้องการแย่งชิงบัลลังก์งั้นหรือ?”
“ข้าอยากถามด้วยว่า เหตุใดพวกเจ้าแต่ละคนถึงอยากให้ข้าขึ้นครองบัลลังก์”
เซียวเย่หลันยื่นมือออกไปผลักหลี่จิ้งหย่า
แต่ทว่าหลี่จิ้งหย่ากอดแน่นเกินไป จึงไม่อาจผลักออกไปได้ง่ายๆ
เขาเหลือบมองกลับไปโดยไม่รู้ตัว
ก่อนจะเห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังจับชีพจรให้กับฮองเฮาอยู่ นางดึงเข็มเงินที่ปักตรงจุดฝังเข็มของฮองเฮาออกอย่างระมัดระวัง เหมือนไม่สนใจบทสนทนาของเขากับหลี่จิ้งหย่าเลยแม้แต่น้อย
บางทีนางอาจไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่าสามีของนางกําลังกอดผู้หญิงอื่นไว้ในอ้อมแขนของเขา
เพลิงโทสะที่ไม่ทราบสาเหตุพลันปรากฏขึ้นในใจของเซียวเย่หลัน เขายกเท้าถีบหลี่จิ้งหย่าออกไป ชักดาบออกมาจ่อนาง กล่าวเสียงเย็นชาราวเกล็ดน้ำค้าง “คำพูดที่เหลือของเจ้าไปเล่าให้เสด็จพ่อฟังเถอะ”
ใบหน้าของหลี่จิ้งหย่าพลันไร้ชีวิตชีวาขึ้นมา
เมื่อเซี่ยเชียนฮวันดึงเข็มเงินเข็มสุดท้ายออก ทันใดนั้นฮองเฮาก็ส่งเสียงไอออกมา จากนั้นก็ลืมตาขึ้น
“นี่ข้า...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...