หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 183

“ไม่มีพี่น้องของข้าคนไหนที่เป็นคนโง่”

น้ำเสียงแผ่วเบาดุจสายลมพัดผ่านของชายผู้นั้นลอยเข้าหูเซี่ยเชียนฮวัน ทำให้ใจนางพลันกระตุก

นั่นเป็นความจริง

ชายสวมหน้ากากตระหนักถึงความจริงเกี่ยวกับอาการป่วยของฮองเฮา จากข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ ที่นางหลุดเผยออกมา

โชคดีที่มีเพียงชายสวมหน้ากากเท่านั้นที่สังเกตเห็นถึงข้อบกพร่องนี้

นอกจากนี้เขายังช่วยเก็บความลับให้นาง และไม่คิดไปบอกใคร

ในขณะที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังครุ่นคิด เซียวเย่หลันก็บอกให้รถม้าหยุด

“จวนจ้านอ๋องต้องไปอีกเส้นทางหนึ่ง แต่ตอนนี้ข้าต้องไปรับสนมหมิงที่สำนักคุมประพฤติ เจ้าต้องขี่ม้ากลับจวนเอง”

กล่าวจบ เขาก็ยกม่านขึ้นแล้วลงจากรถม้า

เซี่ยเชียนฮวันไม่ต้องการพบสนมหมิงตอนกลางดึกอยู่แล้ว นางจึงก้มตัวแล้วลงจากรถม้า ขณะมองหาบางอย่างมาเป็นแท่นเหยียบ ก็เห็นเรียวแขนอันผอมบางที่มีข้อต่ออย่างชัดเจนยื่นมาตรงหน้า

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เซี่ยเชียนฮวันก็วางมือบนใจกลางฝ่ามือของเซียวเย่หลันเบาๆ

เซียวเย่หลันอุ้มนางขึ้นไปบนหลังม้า

“เย่ซิ่น คุ้มครองพระชายากลับจวน” เขาสั่ง

“ขอรับ”

เย่ซิ่นดึงบังเหียนขึ้น

อันที่จริง ตอนอยู่ข้างนอกพระชายาได้รับความคุ้มครองจากองค์รักษ์ลับอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องให้เขาคุ้มกันเป็นพิเศษ

แต่เซียวเย่หลันก็ยังออกคำสั่ง

เย่ซิ่นอดคิดไม่ได้ว่า แม้ท่านอ๋องจะดูเย็นชา แต่ความจริงแล้วกลับรอบคอบเรื่องความปลอดภัยของพระชายามาก...

เซี่ยเชียนฮวันนั่งบนหลังม้า ปล่อยให้เย่ซิ่นกุมบังเหียนให้ม้ามุ่งหน้าไปตามท้องถนน เมื่อใกล้รุ่งสาง พวกเขาก็เข้าทางประตูหลังของจวนจ้านอ๋อง

“พระชายาโปรดทรงพักผ่อน ประเดี๋ยวข้าน้อยจะกลับไปรับใช้ท่านอ๋องต่อ”