หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 190

“ข้าพูดจาเรื่อยเปื่อย หรือว่ามีคนลวงโลก ตัวเจ้าก็รู้อยู่แก่ใจ”

เซี่ยเชียนฮวันไม่มีทีท่าสะทกสะท้าน

นี่เป็นการเผชิญหน้ากันระหว่างผู้ที่ถูกเรียกว่า “เทพธิดา”

ท่านหญิงหยวนหลี่ยกเปลือกตาขึ้นและมองมาที่นาง “ข้ารักษาคนมามากมาย แต่ท่านกลับบอกว่าข้าเป็นคนลวงโลก?”

“ใช่แล้ว ทักษะแพทย์ของท่านหญิงเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของทุกคน สตรีเช่นเจ้าอย่ามาพูดจาไร้สาระ!”

“พวกเจ้าเป็นคนของโรงหมออื่นที่ส่งมาก่อกวนใช่หรือไม่?”

“มีโรงหมอมากมายในเมืองหลวง แต่มีแค่ถงซ่านถังเท่านั้นที่ไม่เก็บเงินคนยากไร้ ต้องมีคนคิดว่าท่านหญิงตัดเส้นทางทำเงินของพวกเขา!”

“ช่างไม่กลัวบาปกรรมจริงๆ...”

ผู้คนต่างชี้นิ้วมาที่เซี่ยเชียนฮวัน

ราวกับว่านางได้ทําอะไรที่ชั่วร้าย

ยกเว้นชายขี้เมาที่ยืนกอดขวดน้ำเต้าอยู่หน้าทางเข้า ที่ทำเหมือนกำลังดูการแสดงดีดี

ดวงตาของเซี่ยเหยียนพลันมืดมิด พร้อมปรากฏแสงอันเย็นเยียบที่หาได้ยาก เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาซึ่งแตกต่างจากปกติโดยสิ้นเชิง “แต่ไหนแต่ไรมาน้องสาวของข้าไม่เคยพูดผิด พวกเจ้าต้องถูกหลอกอย่างแน่นอน”

นิสัยปกป้องพวกพ้องของพี่ชายก้าวมาถึงจุดนี้ได้ ช่างหาได้ยากยิ่งนัก

“อ๊ะ ข้าจำได้แล้ว นี่คือท่านโหวน้อยเซี่ย!”

ต้องขอบคุณเซี่ยเหยียนที่เดินลอยชายไปมาทั้งวัน ในไม่ช้า ก็มีบางคนจำเขาได้

ฝูงชนต่างพูดพึมพํา “น้องสาวของท่านโหวน้อยเซี่ย ไม่ใช่พระชายาจ้านอ๋องหรอกหรือ?”

“ได้ยินมาว่าพระชายาจ้านอ๋องงามสะคราญดุจดอกโบตั๋น แปดในสิบข้าว่าเป็นนาง...”

“งามก็งามอยู่หรอก แต่จิตใจไม่ดีเอาเสียเลย! ท่านหญิงไม่เคยไปยั่วยุนาง รึว่าอนุญาตให้คนอื่นยกย่องทักษะทางการแพทย์ของนาง แต่ไม่ยอมให้ผู้อื่นยกย่องท่านหญิง?”

ทุกคนต่างหวั่นเกรงสถานะของเซี่ยเชียนฮวัน จึงไม่กล้าพูดเสียงดังนัก

แต่เสียงกระซิบเหล่านี้ก็ยังลอยเข้าหูของนาง

เซี่ยเชียนฮวันทราบดีอยู่แก่ใจ