หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 202

เซียวเย่หลันเบิกตากว้างในน้ำ

ก่อนหน้านี้เซี่ยเชียนฮวันตามติดก้นเขา วันๆ เอาแต่บอกว่าจะแต่งงานกับเขา ตอนนั้นนางก็เคยทำท่าทางใกล้ชิดเช่นนี้

แต่ครั้งนี้ให้ความรู้สึกต่างจากครั้งก่อนๆ

เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าริมฝีปากของเซี่ยเชียนฮวันจะหวานขนาดนี้

ในไม่ช้า เซียวเย่หลันที่ถูกกระตุ้นทางร่างกายก็กอดเซี่ยเชียนฮวันไว้แน่น จากผู้ถูกกระทำกลายเป็นผู้กระทำเสียเอง แล้วดื่มด่ำอยู่ท่ามกลางความหอมหวานนี้กับนาง...

หลังเที่ยงคืน

เซียวเย่หลันที่ร่างกายเปียกปอนอุ้มเซี่ยเชียนฮวันกลับมายังจวนจ้านอ๋อง ทุกคนพากันตกตะลึง

“รีบไปตามหมอมา” เขาออกคำสั่งด้วยความเย็นชา

เมื่อทุกคนเห็นว่าพระชายาอ๋องสลบไสลไม่ได้สติ ต่างก็ไม่กล้ารอช้า รีบเดินทางออกไปตามหมอ

ทุกคนคิดว่าเซียวเย่หลันจะอุ้มเซี่ยเชียนฮวันไปยังเรือนหลันเซียง แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะอุ้มนางเข้าไปในห้องของเขา

จึงไม่มีใครกล้าตามเข้าไป

เสี่ยวตงกระซิบถามเย่ซิ่นด้วยน้ำเสียงบางเบาว่า “เหนียงเหนียงเป็นอะไรไป นางตกน้ำหรือ?”

“เกรงว่าจะใช่”

“แต่เหนียงเหนียงเดินทางเข้าวังไปเข้าเฝ้าไทเฮา จู่ๆ จะตกน้ำได้อย่างไร?”

“ท่านอ๋องไม่ได้บอก” เย่ซิ่นส่ายหน้า

ระหว่างนั้นเกิดเรื่องใดขึ้นบ้าง พวกเขาไม่กล้าเดา และไม่กล้าเอ่ยถาม

ผ่านไปสักพัก หมอได้รีบเดินทางมาถึง เสี่ยวตงเดินตามเข้าไป นางเงยหน้าขึ้นพบว่าเซียวเย่หลันนั่งอยู่ข้างเตียง ชายเสื้อยังคงมีน้ำหยด ทำให้ดูเยือกเย็นกว่าเดิม

“คารวะท่านอ๋อง”

หมอทำความเคารพต่อเซียวเย่หลันอย่างระมัดระวัง จากนั้นรีบเข้าไปตรวจดูอาการให้เซี่ยเชียนฮวัน

เขาจับชีพจร จากนั้นดูอุณหภูมิของเซี่ยเชียนฮวัน เมื่อตรวจอย่างละเอียดแล้ว เขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะโค้งกายกล่าวว่า “ได้โปรด ขออภัยท่านอ๋อง ทุกอย่างทำไปเพื่อการรักษา”

เมื่อเซียวเย่หลันพยักหน้าแล้ว หมอจึงได้ถอดรองเท้าถุงเท้านางออก