หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 222

ผ่านไปอีกไม่นาน อวิ๋นซีก็คงจะกลับมา

เมื่อถึงเวลานั้นเซี่ยเชียนฮวันจะกลายเป็นเช่นสัตว์ที่ติดอยู่ในกรง ไม่อาจหนีออกไปได้และถูกจับคาหนังคาเขา

ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในสมองของนาง

แย่แล้ว

นี่คงไม่ใช่อุบายของซูอวี้เออร์?

ตามที่นางคาดเดาไว้ก่อนหน้า ซูอวี้เออร์จงใจให้เสี่ยวตงได้ยินการสนทนานี้ ก่อนจะเอ่ยปากชวนเซียวเย่หลันให้เดินทางออกไปดูโคมดอกไม้ด้วยกัน เพื่อให้โอกาสผู้อื่นเข้ามาในเรือนจิ่นซิ่ว

หากว่าซูอวี้เออร์ได้ปรึกษาหารือกับอวิ๋นซีเอาไว้แล้ว ประเดี๋ยวพวกเขาเข้ามาพร้อมกัน เซี่ยเชียนฮวันก็ไม่อาจปฏิเสธสิ่งใดได้

เมื่อกลุ่มคนเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เซี่ยเชียนฮวันจึงรู้ว่าไม่มีเวลาที่จะครุ่นคิดต่อไปแล้ว

นางลังเลเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจละทิ้งการเข้าค้นหาสูตรปรุงยาในครั้งนี้ แล้วพุ่งตรงออกไปตรงหน้าต่าง

“พลุบ"

ทันใดนั้น เซี่ยเชียนฮวันก็แทบจะลื่นล้ม

นางก้มหน้าลงมอง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ

ที่พื้นมีอิฐก้อนหนึ่งที่สามารถขยับได้

ด้านขวาของอิฐเผยอขึ้นเล็กน้อย

เซี่ยเชียนฮวันโน้มกายลงมาแล้วใช้แรงยกอิฐก้อนนั้นขึ้นเต็มกำลัง พบว่าใต้อิฐเป็นช่องว่าง มีจดหมายลับอยู่หลายฉบับและกล่องซึ่งถูกใส่กุญแจเอาไว้

นางอ่านคร่าวๆ พบว่าจดหมายเหล่านี้เป็นใบสั่งยาของท่านหญิงหยวนหลี่ที่ส่งมา

แต่ล้วนเกี่ยวข้องกับอาการไข้หวัด

ใบสั่งยาเหล่านี้สามารถรักษาอาการหวัดได้ก็จริง แต่หากคนธรรมดาที่มีสุขภาพแข็งแรงกินยาตามใบสั่งนี้เข้าไปละก็ ไม่เพียงแต่จะไม่ได้ผล ซ้ำยังทำให้แสดงอาการเป็นหวัดอ่อนๆ ได้อีกด้วย

คาดว่าซูอวี้เออร์คงจะใช้วิธีนี้ในการเสแสร้งทำเป็นป่วย

เป็นไปได้หรือไม่ว่าสูตรยารักษากาฬโรคจะอยู่ในกล่องที่ใส่กุญแจเอาไว้?

เมื่อเซี่ยเชียนฮวันเห็นว่าคนจากข้างนอกใกล้เข้ามาถึงแล้ว นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยิบกล่องที่ใส่กุญแจไว้ แล้วนำใบสั่งยาอื่นๆ คืนใส่ที่เดิม หยิบอิฐมาวางทับแล้วกอดกล่องกระโดดออกไปทางหน้าต่าง

"เหนียงเหนียงทำสำเร็จหรือเพคะ!"

เสี่ยวตงเห็นเซี่ยเชียนฮวันกลับมา จึงรีบเข้าไปสวมเสื้อคลุมให้แก่นางแล้วปิดประตูหน้าต่างแน่นหนา