หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 23

"ท่านพี่ พระราชนัดดาน้อยแช่อยู่ในน้ำนานขนาดนั้น ให้รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวอบอุ่นก่อนจะดีกว่า มีเรื่องอะไรค่อยคุยกันวันหลังก็ได้"

ซูอวี้เออร์พูดออกมาเนิบๆ เพื่อขัดขวางสิ่งที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังจะพูด

เซี่ยเชียนฮวันเหลือบมองไปที่นางทีหนึ่ง

ผู้หญิงแอ๊บใสๆ ซื่อๆ นี่คิดจริงเหรอว่าคนอื่นเขามองแผนการร้ายของตัวเองไม่ออก

นางก็คงเพียงแค่ไม่อยากให้เซี่ยเชียนฮวันโดดเด่นมากไปต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้

เดิมที เซี่ยเชียนฮวันยังคิดอยู่ว่าเรื่องบางเรื่องไม่ต้องพูด ในเมื่อซูอวี้เออร์กระโดดออกมาเองแบบนี้ เช่นนั้นก็อย่ามาโทษว่านางหาเรื่องแล้วกัน!

"แม่นางซู เมื่อครู่เจ้าบอกว่าพระราชนัดดาน้อยถูกลูกสนหล่นใส่หัว เลยตกลงไปในน้ำเอง แต่ว่าตำแหน่งที่เขาตกน้ำดูเหมือนจะห่างจากขอบสระไกลอยู่นะ! เป็นไปได้ไหมว่ามีใครจงใจเอาของมาฟาดหัวให้เขาสลบ จากนั้นก็โยนเขาลงไปในสระน่ะ"

แววตาของเซี่ยเชียนฮวันเย็บเยียบดุจน้ำแข็ง ทุกคำที่พูด ทำเอาซูอวี้เออร์ตกใจจนหัวใจเต้นผิดจังหวะ!

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าขององค์รัชทายาทและพระชายาองค์รัชทายาทก็แย่ลงทันที

เมื่อคิดดูดีๆ มันก็ดูมีพิรุธจริงๆ!

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเสียงเย็น ก่อนพูดต่อว่า "ข้าเพิ่งจะจากไปไม่นาน พระราชนัดดาน้อยก็ตกน้ำ คนที่อยู่ใกล้ๆ บริเวณนั้น เกรงว่าจะมีเพียงเจ้าคนเดียวนะ แม่นางซู"

ซูอวี้เออร์หน้าซีดทันใด หยดน้ำตาร่วงลงมา ก่อนจะพูดเสียงเศร้า "หรือเจ้าจะบอกว่า ข้าเป็นคนผลักพระราชนัดดาน้อยให้ตกลงไปในสระน้ำ"

"ท่านอ๋อง ข้าไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายที่ผิดต่อฟ้าดินเลยนะเพคะ สวรรค์เป็นพยานได้!" พูดไป นางก็คุกเข่าลงต่อหน้าเซียวเย่หลัน "ขอท่านอ๋องโปรดเชื่ออวี้เออร์ด้วย!"

ตอน นางคุกเข่าลงไปก็ทำท่าราวกับจะหมดแรง แถมยังไออีกหลายครั้ง