“เดิมทีท่านหญิงก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่ายาที่ขายออกไปนั้นถูกคนสับเปลี่ยน อาศัยเพียงลมปากเท่านั้น”
เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะ
นางไม่โกรธ ไม่โมโห เพียงกระตุกยิ้มมุมปากอย่างดูแคลน เห็นได้ชัดว่ามั่นใจมาก
ใครก็ตามที่เห็นเหตุการณ์นี้ ล้วนรู้สึกได้ว่าท่านหญิงหยวนหลี่กำลังสร้างปัญหาโดยไร้เหตุผล
และเหตุผลก็ยืนอยู่ข้างเซี่ยเชียนฮวัน
“ถ่อมาสร้างปัญหาที่ฮัวเยว่ถังโดยไม่มีหลักฐาน ข้าล่ะทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว!”
“รีบออกไปซะ! อย่ามาขวางทางทุกคนรับยาช่วยชีวิต!”
“กลับไปโรงหมอของท่านซะ!”
“หมอใจดำ ถ้าในอนาคตข้าไปที่ถงซ่านถังอีกครั้ง ข้าจะยอมเป็นหลานเจ้า!”
ประชาชนโห่ร้องขึ้นมา และขับไล่ท่านหญิงหยวนหลี่
แม้ท่านหญิงหยวนหลี่จะไม่ใช่สายเลือดของราชวงศ์ที่แท้จริง และเป็นเพียงบุตรบุญธรรมของเชื้อพระวงศ์ ทว่าแต่ไหนแต่ไรมานางไม่เคยต้องรับความอัปยศเช่นนี้มาก่อน!
นางจ้องมองเซี่ยเชียนฮวันด้วยความเกลียดชัง กัดฟันพูดทีละคำว่า “รอก่อนเถอะ ข้าจะหาหลักฐานมาได้อย่างแน่นอน”
พูดจบ นางก็สะบัดชายเสื้อหมุนตัวเดินจากไป
เซี่ยเชียนฮวันมองตามแผ่นหลังของสตรีชุดขาว ยิ้มเย็นแล้วกล่าวว่า “เช่นนั้นข้าจะรอดู ไม่แน่ว่าข้าอาจจะหาหลักฐานเจอเร็วกว่าเจ้า ถึงตอนนั้นข้าคงสามารถบอกทุกคนได้ว่า โรคระบาดนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร”
ท่านหญิงหยวนหลี่ได้ยินประโยคนั้น ก็เกือบสะดุดธรณีประตู
“ท่านหญิง!”
สาวใช้ที่อยู่ข้างๆ รีบเข้ามาประคองนาง
ท่านหญิงหยวนหลี่ตระหนักถึงความผิดพลาดของตน นางรีบจัดระเบียบเสื้อผ้า เชิดหน้าขึ้นอีกครั้ง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หรือเซี่ยเชียนฮวันรู้ว่านางเป็นคนปล่อยหนูพิษ...
เรื่องนี้นางลงมืออย่างไร้ที่ติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...