เรือนฮวันซา
เซี่ยเชียนฮวันยิ้มปลอมๆ แสดงสีหน้าชื่นมื่น ขณะวิ่งเข้ามาทักทายเฝ้าสนมหมิง
“เสด็จแม่ ช่วงนี้สุขภาพของท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ใบสั่งยาที่ข้าให้ท่านก่อนหน้านี้ ท่านดื่มแล้วรู้สึกเช่นไร? จริงสิ ให้ข้าฝังเข็มท่านอีกครั้งดีหรือไม่ วันละครั้ง เพื่อให้ท่านไม่รู้สึกปวดเอว และมีใบหน้างดงามตลอดไป”
ใบหน้าของเซี่ยเชียนฮวันเขียนคำว่า ‘ประจบสอพลอ’ อย่างชัดเจน
แต่กระนั้น นางก็ไม่กล้าเข้าใกล้พระสนมหมิงมากนัก เพียงแค่นั่งคุกเข่าที่หน้าโต๊ะ และหยั่งเชิงความคิดของสนมหมิง
“เจ้าไม่จำเป็นต้องมาประจบสอพลอข้า เพราะมันไม่ได้ทำให้ข้ารู้สึกชอบเจ้าขึ้นเลยสักนิด”
สนมหมิงจัดดอกไม้ด้วยสีหน้าเย็นชา
หลังจากที่นางถูกหลี่จิ้งหย่าผู้ที่อยากได้เป็นลูกสะใภ้มากที่สุดแทงข้างหลัง อารมณ์ของนางก็ไม่แปรปรวนอีกต่อไป แต่เปลี่ยนเป็นเย็นชา เหมือนหุ่นเชิดไร้อารมณ์
อันที่จริงตอนนี้เซี่ยเชียนฮวันเหนื่อยมาก แต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า “ลูกสะใภ้แค่อยากให้เสด็จแม่สุขภาพดีขึ้น ส่วนเสด็จแม่จะชอบหรือไม่ชอบลูกสะใภ้นั้น ก็ไม่เป็นไร”
ในที่สุด สนมหมิงก็ยกเปลือกตาขึ้น และเหลือบมองนางเล็กน้อย
“การฝังเข็มที่เจ้าพูดถึง มันได้ผลจริงหรือ?”
“แน่นอนเพคะ ของแท้ยิ่งกว่าไข่มุก! และหม่อมฉันก็เป็นคนเดียวในโลกที่รู้วิชาเข็มนี้ หากเป็นคนปกติทั่วไปหม่อมฉันคงไม่ยอมใช้วิชานี้แน่”
เซี่ยเชียนฮวันตบอกให้คำมั่น
พระสนมหมิงคล้ายจะรังเกียจเล็กน้อย แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก นางก็พยักหน้าเล็กน้อย “งั้นข้าจะลองดู”
“ขอบพระทัยเสด็จแม่ที่เชื่อหม่อมฉันเพคะ” เซี่ยเชียนฮวันยิ้มกว้าง ก่อนจะเปลี่ยนบทสนทนาอย่างกะทันหัน “อย่างไรก็ตามวิชาเข็มประเภทนี้มีเงื่อนไขพิเศษอย่างหนึ่ง นั่นคือต้องฝังเข็มตอนเที่ยงคืน ดังนั้นจะเป็นการดีที่สุดถ้าหากลูกสะใภ้ย้ายมาอยู่กับท่าน เพื่อความสะดวกสำหรับลูกสะใภ้ที่จะแสดงความกตัญญูต่อเสด็จแม่”
“ใครจะอยู่กับเจ้า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...