หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 251

ภายในสวน

พระสนมหมิงเดินมาถึงใต้ต้นไทรใหญ่ ในที่สุดก็มองเห็นเงาร่างผอมเพรียวของสตรีผู้หนึ่ง

นางกล่าวเสียงเย็นชาว่า “ออกมา”

“ลูกสะใภ้คารวะเสด็จแม่”

ซูอวี้เออร์ก้มหน้าเดินออกมาจากเงาไม้ และคารวะสนมหมิง

สนมหมิงเหลือบมองนาง “หยุดพูดจาไร้สาระ ตอนทานอาหารเจ้าก็ส่งสัญญาณให้ข้าตลอดเวลา เจ้าอยากจะบอกอะไรกับข้า?”

“สมกับเป็นเสด็จแม่ ฉลาดมีไหวพริบ มองปราดเดียวก็เข้าใจสัญญาณของลูกสะใภ้”

ซูอวี้เออร์ยิ้มน้อยๆ

สนมหมิงไม่ให้ค่ากับคำพูดเยินยอเหล่านี้ นางยังคงแสดงท่าทีเฉยเมยและเย็นชา ส่งเสียงหึออกมาเบาๆ

“ข้าคิดว่าเจ้าค่อนข้างประพฤติตัวดี ในฐานะอนุคนหนึ่ง ยามปกติก็รับใช้หลันเอ๋อร์ ช่วยคลายความเบื่อหน่ายให้เขา แต่คาดไม่ถึงเลยว่าหูตาของเจ้าจะมากมายถึงเพียงนี้”

ซูอวี้เออร์ได้ยินว่าตัวเองถูกเรียกว่า ‘อนุ’ ก็แสดงท่าทางผิดปรกติเล็กน้อย

แต่ในไม่ช้า นางก็กลับมาตั้งตัวได้ และพูดจาเสียงอ่อนหวาน “ลูกสะใภ้รู้ดีว่าในใจของเสด็จแม่เป็นห่วงท่านอ๋อง จึงมีบางอย่างที่ทนซ่อนไว้ไม่ได้ และกลัวว่าเสด็จแม่จะโดนคนเลวหลอก เลยต้องตัดสินใจแบบนี้”

“เจ้าหมายความว่าอะไร”

“คือ...”

ซูอวี้เออร์แสดงสีหน้าลำบากใจ

ดูเหมือนนางจะลังเลอยู่นาน แต่สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมา “เดาว่าเสด็จแม่คงเคยได้ยินเกี่ยวกับเด็กในท้องของพระชายา”

“เกิดอะไรขึ้นกับเด็กในท้อง?”

พระชายาขมวดคิ้ว

อันที่จริงแล้ว นางเคยได้ยินหลี่จิ้งหย่าพูดข่าวลือบางอย่าง กล่าวว่าเด็กในท้องของเซี่ยเชียนฮวันไม่ใช่ลูกของเซียวเย่หลัน

แต่ต่อมาหลี่จิ้งหย่าก็ก่อเรื่อง สนมหมิงจึงถือว่าคำพูดเหล่านั้นเป็นหลี่จิ้งหย่าจงใจหว่านความไม่ลงรอยกัน จึงไม่คิดอะไรมาก