หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 258

เมื่อครู่ตอนที่ฮ่องเต้ตรัสว่าจะให้เซี่ยเชียนฮวันเดินทางออกจากเมืองหลวง

ท่านเจ้าเมืองได้เข้าไปขอร้องความเมตตาแล้ว อันติ้งโหวก็เข้าร้องขอความเมตตา รวมถึงองค์รัชทายาทและองค์ชายห้าผู้ไม่เคยไปมาหาสู่กับนาง ต่างเข้าร้องขอความเมตตาแทนนาง

มีเพียงเซียวเย่หลันเท่านั้นที่ไม่พูดไม่จา ราวกับเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตน

เขาคงเห็นด้วยกับการตัดสินพระทัยของฮ่องเต้เป็นที่สุด

"เจ้าไปอยู่ที่ภูเขาจื่อเสียสักพักก็คงดี ไปครุ่นคิดดูว่าอวี้เออร์ต้องทรมานเพราะเจ้ามากเพียงใด"

เซียวเย่หลันเหลือบมองนางอย่างเย็นชา

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะขึ้น "เจ้ารู้ได้อย่างไรว่านางต้องทนทุกข์เพราะข้า ไม่ใช่เพราะตัวนางเอง?"

"ดูเหมือนตอนนี้เจ้าก็ยังคงไม่รู้สึกผิด เสด็จพ่อกล่าวได้ถูกต้องแล้ว เจ้าควรไปนั่งสมาธิสวดภาวนา จะได้กำจัดสิ่งชั่วร้ายในกายใจเจ้าไปเสีย” เซียวเย่หลันกล่าวด้วยใบหน้าอันเย็นชา

หมอบอกว่า โชคดีที่ดวงตาของซูอวี้เออร์ถูกพิษเพียงเล็กน้อยและพิษนั้นไม่รุนแรง หากรุนแรงกว่านี้ตาข้างซ้ายคงจะบอด

จวบจนตอนนี้ดวงตาของนางก็ยังไม่หายดี ต้องใส่ยาที่แผลทุกวัน

แม้เซี่ยเชียนฮวันจะไม่พอใจที่เขาไปลอยโคมดอกไม้เป็นเพื่อนซูอวี้เออร์ จึงไม่ได้กลับมาดูนางให้ทันท่วงที แต่ก็ไม่ควรแก้แค้นเช่นนี้

ไว้เมื่อไรที่เซี่ยเชียนฮวันตระหนักได้ถึงความผิดของตน เขาจะไปรับนางกลับมา

"หากข้าที่เป็นคนคอยช่วยเหลือผู้ป่วย ต้องอธิษฐานขอพรกำจัดความชั่วร้ายออกจากกายใจ เทพแห่งสงครามฆ่าคนนับไม่ถ้วนอย่างเจ้า คงต้องตกนรกขุมที่สิบแปด"

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกโมโหกับทัศนคติของชายหนุ่มยิ่งนัก นางเผยอมุมปากขึ้นและโต้ตอบกลับทันที

เซียวเย่หลันสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย "เจ้าว่าอย่างไรนะ?"

"เอาล่ะ เอาล่ะ เรื่องในวันนี้เหนือความคาดหมาย พวกเจ้าอย่าได้ทะเลาะกันเพราะเรื่องเช่นนี้เลย"

เมื่ออันติ้งโหวเห็นว่าบรรยากาศระหว่างบุตรสาวและบุตรเขยดูไม่ปกตินัก จึงได้รีบเข้ามาคลี่คลาย

เขาดึงเซี่ยเชียนฮวันมาข้างกายกระซิบว่า "ในอนาคตหากเจ้าจะกลับมาในเมืองหลวง ยังคงต้องอาศัยเซียวเย่หลันอยู่ อย่าทำให้ความสัมพันธ์กับเขาต้องตึงเครียด ควรสร้างความประทับใจไว้ให้กับสามีเจ้าบ้าง ให้เข้าเฝ้าคิดถึงเจ้า รู้หรือไม่"

"ท่านพ่อ เขาอยากจะให้ข้าไปไกลๆ เสียต่างหากเล่า "เซี่ยเชียนฮวันพูดขึ้น