หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 264

ห้องนี้ดูไม่เหมือนเป็นที่พักอาศัย เหมือนห้องเก็บฟืนเสียมากกว่า

ไม่มีโต๊ะเครื่องแป้ง โต๊ะ เก้าอี้หรือเครื่องเรือนใดสักชิ้น ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงฉากกั้นอันงดงาม มีเพียงเตียงไม้เปล่าๆ วางไว้

ไม่เพียงเท่านั้น บนเพดานเต็มไปด้วยใยแมงมุมและฝุ่น เมื่อผลักประตูเข้าไปฝุ่นมากมายร่วงหล่นลงมา

“อะไรกัน สถานที่ทรุดโทรมเช่นนี้ ท่านภิกษุณี เหนียงเหนียงของเราเป็นถึงพระชายาอ๋อง จะให้อยู่ในห้องทรุดโทรมแบบนี้ได้อย่างไร!"

เสี่ยวตงอดไม่ได้ที่จะบ่นขึ้น

นางสามารถทนอยู่ได้ แต่นางไม่อาจทนเห็นเหนียงเหนียงต้องลำบาก

คิดไม่ถึงว่าภิกษุณีผู้นั้นจะตอบกลับอย่างเย็นชา “พระชายาอ๋องแล้วอย่างไรเล่า? สตรีที่อยู่ ณ ที่นี้ ใครบ้างเล่าที่ไม่ใช่สนมของฮ่องเต้องค์ก่อน แต่ทุกคนก็ล้วนมารวมกันที่นี่"

"แต่ว่า แต่ว่าบัดนี้เหนียงเหนียงของข้ากำลังตั้งครรภ์อยู่ หากเป็นอะไรขึ้นมา ใครเล่าจะรับผิดชอบไหว!"

เสี่ยวตงพูดขึ้นด้วยความโมโห

แต่ภิกษุณีผู้นั้นหัวเราะขึ้นด้วยความเยือกเย็น "พวกเจ้าถูกส่งมาที่นี่ หมายความว่าเด็กในท้องคงไม่สำคัญต่อราชวงศ์นัก""

“เจ้า..."

เสี่ยวตงพูดไม่ออก

แต่เซี่ยเชียนฮวันกลับสงบลงอย่างรวดเร็ว นางยอมรับความจริงนี้ได้ทันที แล้วกล่าวอย่างใจเย็นว่า "ไม่เป็นไรหรอกเสี่ยวตง ท่านภิกษุณีกล่าวได้ถูกต้องแล้ว ในเมื่อเราเดินทางมาที่นี่ ก็อย่าได้คาดหวังจะใช้ชีวิตอย่างที่เราเคยได้เป็นและสุขสันต์เช่นเมื่อก่อน"

"พระชายาอ๋องถือว่าเฉลียวฉลาด” สีหน้าของภิกษุณีอ่อนลงเล็กน้อย "ต่อจากนี้ทุกวันพวกเจ้าต้องตื่นแต่เช้าเพื่อช่วยทำงาน สับฟืนแบกน้ำ ทำครัว และต้องเรียนรู้ในทุกๆ วัน บนภูเขาสภาพการเป็นอยู่ไม่ดีนัก เราไม่อาจเลี้ยงดูคนที่ไร้ประโยชน์ได้"

"ต้องตื่นเช้าแค่ไหน?"

เมื่อเซี่ยเชียนฮวันได้ยินเรื่องนี้ นางก็ตกใจ

นางสามารถทนได้กับสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่ แต่จะให้นางตื่นแต่เช้า นางทำไม่ได้หรอก!