หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 283

"ซู่ซ่า!"

การเคลื่อนไหวของทั้งสองคนค่อนข้างดัง ทำให้น้ำเกิดกระเซ็นปิดหน้าของกันและกัน

แม้เซียวเย่หลันจะถูกกดบริเวณข้อมือเอาไว้ และฝังเข็มไปยังจุดอ่อน แต่สีหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง ก่อนจะดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน โจมตีได้อย่างง่ายดาย

เซี่ยเชียนฮวันเห็นดังนั้นว่าพลาดท่าให้แล้ว จึงคิดขึ้นว่า แย่แล้วสิ!

นางรีบเปลี่ยนการโจมตีแล้วแทงไปที่จุดฝังเข็มของเขาบริเวณใต้น้ำตรงจุดลับ

วิธีนี้อาจจะดูค่อนข้างร้ายกาจไปหน่อย แต่นางไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

หากถูกอีกฝ่ายมองออกว่านางคือพระพระชายาจ้านอ๋อง ขัดคำสั่งฮ่องเต้ลงจากภูเขาโดยพลการ คงจะถูกลงโทษแน่นอน อีกอย่างฮ่องเต้อาจรู้สึกว่านางไม่อยู่เป็นที่เป็นทาง ขัดต่อคำสั่ง นางอาจไม่ได้กลับเมืองหลวงอีกเลยก็ได้

"ความสามารถแค่นี้คิดอยากจะเป็นมือสังหาร"

เซียวเย่หลันหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา

เขาถอยออกไปข้างหลังก้าวหนึ่งเพื่อหลีกเลี่ยงเข็มเงินของนางได้อย่างง่ายดาย

เซี่ยเชียนฮวันไม่มีศิลปะการต่อสู้

ก่อนหน้าที่จะเดินมาที่นี่ นางเพียงเรียนรู้จากหลินซวี่เล็กๆ น้อยๆ เพื่อใช้ป้องกันตัวเองได้เท่านั้น

ทักษะนี้จะใช้สู้กับองครักษ์ทั้งหลายก็เพราะได้แค่ถูไถ นับภาษาอะไรกับเซียวเย่หลันที่เป็นปรมาจารย์

เซียวเย่หลันหัวเราะด้วยความเยือกเย็น จากนั้นยกมือขึ้นพันรอบร่างน้อยๆ ของเซี่ยเชียนฮวันเพื่อไม่ให้นางขยับเขยื้อน ก่อนจะบังคับให้นางเงยหน้าขึ้น เขาอยากจะเห็นเหลือเกินว่ามือสังหารหญิงใจกล้าผู้นี้หน้าตาเป็นเช่นไร

เซี่ยเชียนฮวันที่ผมเผ้าเปียกปอนแนบติดกับใบหน้า ขณะเดียวกันนี้ได้ถูกชายหนุ่มจับไว้ไม่อาจดิ้นรน นางรู้สึกอึดอัดใจเสียจริง

อีกอย่างชายผู้นี้เข้ามาใกล้ชิดกับนางเหลือเกิน ถึงนางจะไม่ใช่หญิงบริสุทธิ์ใด แต่ก็รู้สึกเขินอายและละอายใจเมื่อต้องอยู่ภายใต้สถานการณ์เปลือยเปล่าใกล้ชิดกับชายหนุ่มเช่นนี้

เซี่ยเชียนฮวันบิดเบือนหน้าหนีไม่มองเขา

เซียวเย่หลันเห็นแก่ความแตกต่างระหว่างชายหญิง จึงไม่ได้รุนแรงต่อนาง

ทั้งสองอยู่อย่างนี้สักพัก

จู่ๆ ความรู้สึกแปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

เห็นได้ชัดว่าบัดนี้กำลังต่อสู้กันแท้ๆ เหตุใดเขาจึงสัมผัสได้ถึงความคุ้นเคย กระทั่งความรุ่มร้อนในร่างกาย ต่อให้น้ำที่แช่อยู่บัดนี้เย็นเพียงใดก็ไม่อาจควบคุมอุณหภูมิในร่างกายที่เพิ่มขึ้นได้เลย