“พระสนมกุ้ยเฟย อย่าโทษพวกข้าที่ทำกับท่านเช่นนี้ เป็นท่านที่ไร้เมตตาก่อน”
“กลอุบายที่ท่านใช้กับเซี่ยเหยียนนั้นร้ายแรงเกินไป หากพวกเขาเข้ามาเห็นเซี่ยเหยียนกอดกับท่าน ท่านคงจะบอกว่าหลังจากที่เขาดื่มจนเมา ก็บุกเข้ามาทำมิดีมิร้ายท่าน”
เซี่ยเชียนฮวันจ้องไปที่เฉิงกุ้ยเฟย
เมื่อเรื่องนี้ถูกรายงานต่อฮ่องเต้ สถานเบาคือตัดหัวเซี่ยเหยียน สถานหนักคือเก้าชั่วโครต
ไม่ว่าเป็นกรณีใดพี่ชายของนางก็จะไม่รอด
เฉิงกุ้ยเฟยแสดงท่าทางดูถูกเหยียดหยาม ก่อนพ่นหายใจออกมา แสดงท่าทีเย้ยหยันเซี่ยเชียนฮวัน
นางไม่เชื่อว่าสองพี่น้องจะกล้าทําอะไรกับนาง
“ข้ารู้ว่าการต่อสู้ในวังหลังนั้นน่ากลัวมาก หลายปีที่ผ่านมาเกรงว่าคงมีนางสนมและทายาทมังกรจำนวนไม่น้อยที่ถูกท่านจัดการไป ในความคิดของท่าน ชีวิตของเซี่ยเหยียนนั้นไม่มีค่าอะไรเลย อย่างมากก็เป็นหินรองเท้าให้ท่านและโอรสของท่านเหยียบขึ้นไป”
เซี่ยเชียนฮวันลุกขึ้น และหยิบจอกเหล้าที่เซี่ยเหยียนเคยดื่มขึ้นมา
จากนั้นก็ดึงขวดยาขนาดเล็กออกมาจากอก ก่อนจะเทผงยาลงไปในเหล้า และกล่าวเสียงเรียบว่า “แต่เซี่ยเหยียนเป็นพี่ชายเพียงคนเดียวข้า ข้าไม่อาจปล่อยให้ท่านทำร้ายเขาได้”
“อื้ออื้ออื้อ?”
เฉิงกุ้ยเฟยขมวดคิ้วหลิว ส่งสายตาเป็นเชิงถาม
นางไม่รู้ว่าเซี่ยเชียนฮวันคิดจะทำอะไร
“พี่ชาย มาช่วยข้าเร็วเข้า”
หลังจากเซี่ยเชียนฮวันเทผงยาลงในเหล้าเสร็จ ก็กลับมาคุกเข่าตรงหน้าเฉิงกุ้ยเฟย
เซี่ยเหยียนไม่เข้าใจ “ฮวันฮวัน เจ้าอยากให้ข้าช่วยทำอะไร? อีกอย่าง เจ้าเพิ่งใส่อะไรลงไปในจอก?”
“ยาปลุกอารมณ์ประเภทหนึ่งนะ ถ้าหากมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น พวกเราก็จะบอกว่าพอเฉิงกุ้ยเฟยเห็นท่าน ก็จงใจวางยาท่าน”
“หึ”
พอเฉิงกุ้ยเฟยฟังเซี่ยเชียนฮวันพูดจบ ก็ส่งสายตาดูแคลนอีกรอบ
ช่างอ่อนด้อยยิ่งนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...