หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 297

“เจ้า นี่พวกเจ้า...”

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกว่านี่คงจะเป็นฉากที่น่าตกใจมากที่สุดในหนึ่งเดือนของนาง

มันน่าตกใจยิ่งกว่าคืนนั้น ที่นางกับหลินซวี่ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ และบังเอิญไปเจองูยักษ์ที่ตัวหนาเท่ากับชาม

ฉากตรงหน้านางตอนนี้ คือฉากที่เซี่ยเหยียนกำลังกอดกับเฉิงกุ้ยเฟย!

หรือถ้าจะพูดกันตรงๆ ก็คือ

เป็นเฉิงกุ้ยเฟยที่กำลังกอดเซี่ยเหยียนแน่นจากทางด้านหลัง

ทั้งสองใกล้ชิดกันราวกับคู่รักที่รักกันอย่างดูดดื่ม

เพียงแต่ว่า สีหน้าของเซี่ยเหยียนกลับตกใจพอๆ กับเซี่ยเชียนฮวัน

“ไม่ใช่นะ ฮวันฮวันฟังข้าอธิบายก่อน เรื่องนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าคิด”

หัวของเขาส่งเสียงดังวิ้งวิ้ง คาดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆ น้องสาวของเขาก็โผล่เข้ามา รู้สึกเหมือนถูกจับได้คาหนังคาเขาอย่างไรก็ไม่รู้

เห็นได้ชัดว่า เฉิงกุ้ยเฟยก็คาดไม่ถึงว่าแขกที่ไม่ได้รับเชิญจะเป็นเซี่ยเชียนฮวัน นางจึงนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง

“เซี่ยเหยียนจับนางไว้!”

เซี่ยเชียนฮวันเห็นเฉิงกุ้ยเฟยอ้าปากเหมือนจะกรีดร้อง จึงรีบพุ่งเข้ามา พลางสั่งให้เซี่ยเหยียนจับเฉิงกุ้ยเฟยเอาไว้ และปิดปากไม่ให้นางส่งเสียงร้องออกมา

“อื้ออื้ออื้อ!”

เฉิงกุ้ยเฟยพยายามดิ้น ขณะถลึงตาใส่ด้วยความโมโห!

การกระทำของพี่น้องคู่นี้สร้างความโมโหแก่นาง

นางได้รับความโปรดปรานมาหลายปี ยังไม่เคยมีใครกล้าทำเช่นนี้กับนาง!

“ฮวันฮวัน เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

เซี่ยเหยียนกดเฉิงกุ้ยเฟยพลางหันมาถาม

เซี่ยเชียนฮวันร้องเหอะออกมา “ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ พวกเราไม่มีทางอยู่ค้างท่านี้ต่อไปได้ เจ้าไปหาผ้ามาอุดปากนางก่อน หากนางตะโกนหาใครสักคน พวกเราสองคนพี่น้องได้จบเห่แน่”

“นี่ไม่ง่ายเลย”

ทันใดนั้นเซี่ยเหยียนก็ยกขาขึ้นมาข้างหนึ่ง ถอดรองเท้า และดึงถุงเท้าเหม็นๆ ของตัวเองออก จากนั้นก็ยัดใส่ปากของเฉิงกุ้ยเฟย