หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 308

“คนที่ควรแต่งงานกับท่านไม่ใช่ข้าตั้งแต่แรก”

เซี่ยเชียนฮวันพูดอย่างเกลียดชัง

กล่าวจบ นางก็หมุนตัวเดินจากไป ไม่ยอมมองหน้าเขาอีก

เซียวเย่หลันหน้าเปลี่ยนสี ก้าวตามไปสองก้าว “เซี่ยเชียนฮวัน ที่เจ้าพูดหมายถึงอะไร?”

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้รับคําตอบ และทำได้เพียงยืนอยู่กับที่ด้วยความสับสน จ้องมองชายกระโปรงของนางปลิวไสว วิ่งจากไป

เนื่องจากใกล้จะเข้าสู่ฤดูหนาว ศาลาชิวเย่ จึงเย็นกว่าปกติเป็นพิเศษ

เซี่ยเชียนฮวันนั่งอยู่ในศาลากลางทะเลสาบ แกว่งเท้าเล็กและบอบบางคู่นั้นเหนือบ่อน้ำ เงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์ ขณะที่ในใจเต็มไปด้วยความผิดหวังที่ไม่อาจบรรยายได้

“แม้นมีความรู้สึกนานัปการ แต่จักกล่าวให้ใครฟัง...”

นางรำพึงรำพันออกมา ทันใดนั้นก็พบว่าในยามที่ตัวเองน้อยใจ จะหาคนที่จริงใจสักคนมาพูดคุยด้วยก็ไม่มี

ทันใดนั้น

เซี่ยเชียนฮวันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลัง ตามมาด้วยรอยยิ้มบางๆ ของบุรุษผู้หนึ่ง “หากน้องสะใภ้กังวลสิ่งใด ก็สามารถบอกกล่าวแก่ข้าได้”

“ใคร?”

เซี่ยเชียนฮวันหันไปมองด้วยความประหลาดใจ ผู้ที่เดินมาจากด้านหลังก็คือองค์ชายห้า เซียวจ้าน

เซียวจ้านถือพับจีบที่สวยงามไว้ในมือ ร่างกายแผ่กลิ่นอายของคุณชายเสเพลคล้ายเซี่ยเหยียน แต่ทว่า ฐานะของเขาคือองค์ชาย ดังนั้นจึงสูงส่งกว่าเซี่ยเหยียนเป็นธรรมดา

“ที่แท้ก็เป็นพี่ห้านั่นเอง” เซี่ยเชียนฮวันรีบหันศีรษะกลับมา เช็ดหางตาอย่างลวกๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงเก้อเขินว่า “ทำให้ท่านหัวเราะแล้ว”

เดิมทีคิดว่าหดหู่อยู่คนเดียวเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง แต่ไม่คาดว่า จะถูกคนเห็นเข้า

เซียวจ้านหัวเราะเบาเบา “ไม่เป็นไร ทุกคนก็มีช่วงเวลาที่ไม่มีความสุข นี่คือธรรมชาติของมนุษย์ น้องสะใภ้มิต้องละอายใจ”

“คนที่อิสระเสรีเช่นพี่ห้า ก็มีช่วงเวลาที่ไม่มีความสุขเช่นกันหรือ” เซี่ยเชียนฮวันฝืนยิ้มออกมา

นางเพียงถามไปส่งๆ กลับไม่คิดว่าเซียวจ้านจะแสดงสีหน้าที่จริงจัง และพยักหน้าตอบกลับ “แน่นอนว่ามี น้องสะใภ้ทราบหรือไม่ว่ามารดาผู้ให้กำเนิดข้าคือใคร?”