หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 313

ถึงแม้อันติ้งโหวจะเอาเรื่องที่ซูอวี้เออร์ที่เป็นอนุภรรยาแต่กลับไม่ยอมคารวะ รายงานต่อฮ่องเต้ แต่ซูอวี้เออร์ก็เชื่อว่าเซียวเย่หลันจะปกป้องนางอย่างแน่นอน

เพียงแต่ เมื่อเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น ก็ไม่มีใครสามารถพูดได้ว่าผลที่ตามมาจะร้ายแรงเพียงใด

ถ้าหากเซียวเย่หลันกับฮ่องเต้ขัดแย้งกันเพราะเรื่องนี้ นางก็อาจจะสูญเสียพระคุณที่มีไป

ถึงตอนนั้นแม้ว่านางจะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อปีนขึ้นไปหาเซียวเย่หลัน และเข้าสู่จวนจ้านอ๋องอีกครั้ง แต่ทว่าก็คงไม่มีความหมายอะไร...

ซูอวี้เออร์กัดฟันแน่น หลังจากใคร่ครวญอยู่สักพัก นางก็ทำได้เพียงอดทนต่อการยั่วโมโหของเซี่ยเชียนฮวัน นางโค้งกายคำนับ “อวี้เออร์คารวะพระชายา”

“คารวะมารดาข้าด้วยน้ำชาสิ”

เซี่ยเชียนฮวันวางแก้วชาลงบนโต๊ะ กวักมือเรียกเสี่ยวตง ให้นำชาร้อนๆ แก้วใหม่เข้ามา

ซูอวี้เออร์พลันตะลึง “เหตุใดข้าถึงต้อง...”

“ข้าเคยบอกแล้วว่า เจ้าเป็นอนุภรรยา ส่วนข้าคือนายหญิง มันเป็นเรื่องปกติที่เจ้าควรจะรับใช้ข้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรับใช้มารดาข้า”

เซี่ยเชียนฮวันกล่าวตัดบท

ตอนนั้นเอง เสี่ยวตงก็ส่งชาร้อนให้ซูอวี้เออร์

ซูอวี้เออร์ไม่มีทางเลือกนอกจากหยิบแก้วชาขึ้นมา และเดินไปหาฮูหยินอันติ้งโหว นางคารวะด้วยท่าทางที่สุภาพ และกล่าวเสียงอ่อนหวานว่า “ฮูหยินเชิญรับชา”

เซี่ยเชียนฮวันกล่าวเสียดสีอีกครั้งว่า “แม่นางซู แม้แต่ข้าก็ยังมิกล้ายืนส่งชาคารวะให้มารดาเลย แล้วเหตุใดเจ้าถึงยังยืนอยู่เล่า? เข่าของเจ้าฝังหยกไว้อยู่หรือ ถึงไม่คุกเข่าลง?”

“...”

ซูอวี้เออร์บดกรามแน่น ดวงตาของนางแทบจะปกปิดความแค้นไว้ไม่มิด

นางสารเลวนี่ กล้าสั่งให้นางคุกเข่า!

ฮูหยินอันติ้งโหวร้องหึออกมา “ช่างเถอะ คิดๆ ดูแล้วข้าก็เป็นเพียงฮูหยินโหวตัวเล็กๆ คนหนึ่ง จะคู่ควรให้อนุภรรยาที่เป็นที่โปรดปรานของท่านอ๋องคุกเข่ารับใช้ได้อย่างไร”

ฮูหยินอันติ้งโหวมีท่าทีที่สงบนิ่งและนุ่มนวล ทว่ากลับเผยแรงกดดันอันน่าเกรงขามออกมา