หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 314

“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?”

เซียวเย่หลันเห็นมือของซูอวี้เออร์เป็นรอยแดง ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

ซูอวี้เออร์แสดงสีหน้าเสียใจ กล่าวเสียงสะอื้นว่า “วันนี้ฮูหยินอันติ้งโหวมาเยือน พระชายาก็ยืนกรานให้ข้าคุกเข่ายกชาคารวะมารดานาง มอบชาร้อนที่ปริ่มแก้วให้ข้า ตอนที่ข้าคุกเข่า ชาร้อนนั่นก็หกออกมา มือทั้งสองข้างของข้าจึงพองเช่นนี้”

“มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ”

เซียวเย่หลันขมวดคิ้วแน่น

คิดไม่ถึงเลยว่า พอผู้หญิงคนนี้กลับมา ก็กล้าหาเรื่องให้เขาทันที

“พระชายาบอกว่าข้าเป็นเพียงอนุ ไร้ชื่อไร้ฐานะ ควรคุกเข่ารับใช้นางกับมารดา มิฉะนั้นจะให้อันติ้งโหวเขียนหนังสือถวายฝ่าบาท” ซูอวี้เออร์น้ำตาไหลออกมา

เซียวเย่หลันจับมือนางอย่างอ่อนโยน “เจ้าไม่จำเป็นต้องคุกเข่าให้ใคร”

“แต่พวกนางพูดถูก ในจวนนี้ ท้ายที่สุดแล้วข้าก็เป็นแค่คนต่ำต้อย ไม่ว่าภายนอกจะดูรุ่งเรืองอย่างไร แต่สถานะของข้าก็เหนือกว่าสาวใช้เล็กน้อย”

ซูอวี้เออร์ถอนหายใจเบาๆ ในคำพูด ล้วนแฝงความนัย

นางอยากได้ตำแหน่งพระชายารอง

แม้จะดีไม่เท่าตำแหน่งพระชายาของเซี่ยเชียนฮวัน แต่ตราบใดที่เป็นพระชายารอง ก็เท่ากับว่านางมีชื่อเสียงอย่างแท้จริง

หลังจากกลับไปที่เรือนจิ่นซิ่ว นางก็จงใจลวกตัวเองด้วยน้ำร้อน แสร้งทำเป็นถูกเซี่ยเชียนฮวันรังแก เพื่อกระตุ้นความสงสารของเซียวเย่หลัน

แต่เซียวเย่หลันกลับฟังไม่เข้าใจ ทั้งยังพูดอีกว่า “อย่าไปคิดเรื่องไร้สาระ ตอนนี้ข้าจะไปหานาง เพื่อทวงความยุติธรรมให้กับเจ้า”

ซูอวี้เออร์ได้ฟัง ก็รีบร้อนจับแขนเซียวเย่หลัน กล่าวทั้งน้ำตาว่า “ท่านอ๋องอย่าไป ถ้าหากพระชายาคิดแค้นขึ้นมา คราวหน้าที่ท่านอ๋องไม่อยู่ คงลงโทษให้ข้าคุกเข่าอีก หากเป็นแบบนั้นข้าจะทำเช่นไร”

“นางกล้า” เซียวเย่หลันหน้าถมึงทึง

“ท้ายที่สุดแล้ว ข้าก็เป็นเพียงอนุภรรยาคนหนึ่งเท่านั้น เป็นข้ารับใช้ท่านกับพระชายา นางให้คุกเข่า ข้าก็ต้องคุกเข่า เว้นแต่ว่า...”

ซูอวี้เออร์พูดแค่ครึ่งประโยค ก่อนจะบิดมือไปมา ดวงตาฉ่ำวาวเงยขึ้น และลองหยั่งเชิงปฏิกิริยาของเซียวเย่หลัน

เซียวเย่หลันนิ่วหน้า “เว้นแต่อะไร?”