หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 319

"เป็นเพราะมีเสด็จแม่คอยช่วยน่ะสิเพคะ"

ก่อนหน้านี้เซี่ยเชียนฮวันได้ทำความรู้จักหมิงเฟยตอนอยู่ในจวนอ๋อง จึงเคยชินแล้วที่จะพูดเอาใจนาง

หมิงเฟยยกมือขึ้นเล็กน้อย เป็นความหมายว่าเหล่านางในไม่ต้องตามมา

นางก้าวเข้าไปช้าๆ แล้วหยุดอยู่ตรงหน้าเซี่ยเชียนฮวัน โน้มกายลงไปกระซิบว่า “อย่าคิดว่าข้าไม่รู้เรื่องแย่ๆ นั่นของเจ้า นับแต่นี้เป็นต้นไป หากเจ้ากล้าฉุดหลันเออร์ลงไปย่ำแย่ด้วยอีก ข้าจะเอาชีวิตเจ้า"

"หืม?"

เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้าขึ้นมอง นางสบตากับแววตาที่เย็นชาของหมิงเฟยเช่นเดียวกับโอรสของนาง

หมิงเฟยเหลือบมองไปที่ท้องเซี่ยเชียนฮวัน "ข้ารู้ว่าลูกในท้องของเจ้าเป็นลูกใคร"

"เอ่อ..."

เซี่ยเชียนฮวันอ้าปากค้างแต่ก็ยากจะปฏิเสธ นางทำได้เพียงยกมือขึ้นกุมท้องของตน

หมิงเฟยหัวเราะหึๆ ออกมา "เจ้าไม่ต้องกังวลเช่นนั้น หากข้าต้องการสังหารลูกในท้องเจ้า ข้าคงทำไปตั้งนานแล้ว ไม่รอให้เจ้ามีวันนี้หรอก"

"เสด็จแม่เข้าใจลูกผิดไปแล้ว มีคนบางคนโกรธแค้นต่อลูกยิ่งนัก และต้องการใช้ท่านในการสังหารข้า"

เซี่ยเชียนฮวันไม่รู้ว่าหมิงเฟยไปได้ยินเรื่องนี้มาจากไหน

แต่คาดว่าน่าจะเป็นซูอวี้เออร์

เพราะการถูกสวมเขา ฝ่ายชายคงไม่กล้าเป็นคนประกาศออกมาเอง แม้กับมารดาก็ตาม

หมิงเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ข้าไม่ได้โง่เช่นนั้น และข้าได้สืบความเป็นจริงด้วยตนเองแล้ว"

ไม่ว่าจะเป็นประวัติขององครักษ์ผู้นั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเซี่ยเชียนฮวัน จนกระทั่งตอนสุดท้ายตายอย่างไร ฝังที่ไหน หมิงเฟยล้วนไปสืบมาอย่างละเอียด

นางรู้ว่าซูอวี้เออร์โกรธแค้นเซี่ยเชียนฮวัน แต่ความเป็นไปได้ของเรื่องนี้ค่อนข้างสูง

“แม่หนูน้อย เจ้าเพียงแค่คลอดลูกในท้องออกมา ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาเป็นลูกใคร ถึงกระนั้นก็ยังได้เป็นพระราชนัดดาอยู่ดี พอมีประโยชน์ช่วยเหลือเซียวเย่หลันได้บ้าง"