หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 33

"เจ้ารู้แล้วงั้นหรือ เพราะเหตุใดเขาจึงถูกพิษเล่า"

พระชายาองค์รัชทายาทตกตะลึงแล้วรีบเอ่ยถาม

บัดนี้แม้แต่เซียวเย่หลันเองก็เผยสีหน้าอันประหลาดใจออกมา เขาใช้แววตาอันสำรวจสอดส่องจ้องไปที่เซี่ยเชียนฮวัน

เซี่ยเชียนฮวันลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าต่าง ผลักหน้าต่างบานนั้นออก สายลมเย็นจากด้านนอกพัดเข้ามา มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกถัวซา

นางหันกลับมากล่าวว่า "ตอนที่ข้าเดินทางมา ก็พบว่าที่ด้านนอกมีต้นถัวซาปลูกอยู่สองสามต้น เดิมทีผงของต้นไม้นี้ไม่มีพิษ แต่หากนำไปผสมกับซิ่งเหรินก็จะเกิดพิษขึ้นอย่างช้าๆ ”

“ในฤดูนี้ลมแรงนัก ข้าคิดว่ายามนางในนำขนมซิ่งเหรินมาถวายแก่พระราชนัดดาน้อย ด้านบนคงจะมีผงของต้นไม้นี้อยู่บ้าง เมื่อวันเวลานานเข้า อาหารที่ไปสั่งสมเกิดเป็นพิษก็ยิ่งมากขึ้น จนเริ่มมีอาการอันตราย"

เมื่อได้ยินการคาดเดาของเซี่ยเชียนฮวัน ทุกคนในที่นั้นก็ตัวสั่น ในใจเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา!

พระชายาองค์รัชทายาทพึมพำว่า "ต้นถัวซาเหล่านั้น องค์ชายรองเป็นคนมอบให้......"

"หุบปากเสีย" องค์รัชทายาทหันไปใช้สายตาเตือนภรรยาของตน ไม่ให้นางกล่าวมากความ “บางทีอาจเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ หาได้มีใครจงใจวางยา เป็นเพราะพวกเราที่สะเพร่าเองไม่ดูแลห้าวเออร์ให้ดี"

เซี่ยเชียนฮวันปิดหน้าต่างลง "ถึงอย่างไรข้าคิดว่าควรจะนำต้นถัวซาเหล่านั้นย้ายออกไปเสีย ก็จะไม่เกิดเรื่องเช่นนี้อีก"

เพียงบทสนทนาไม่กี่ประโยค ทำให้นางสามารถเดาถึงความยุ่งเหยิงในพระราชสำนักได้

ภายใต้อำนาจของบัลลังก์นั้น ไม่มีคำว่าถนอมน้ำใจหรือญาติพี่น้อง

เซี่ยเชียนฮวันทำได้เพียงรักษาคนไข้ตามหน้าที่ของนาง ส่วนองค์ชายคนอื่นๆ และองค์รัชทายาทจะกระทำการแย่งชิงกันเพียงไรนางไม่อยากเข้าไปข้องเกี่ยวด้วย

จากประสบการณ์ที่มี หากถูกดึงเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้คาดว่าก็จะตกอยู่สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

"ไม่ว่าอย่างไร วันนี้ข้าขอขอบใจพระชายาอ๋องยิ่งนัก ไม่เพียงแต่ช่วยรักษาชีวิตของห้าวเออร์เอาไว้ได้ ยังช่วยเราหาที่มาของพิษด้วย ได้โปรดรับการคารวะนี้จากข้าเถิด"

องค์รัชทายาทกล่าวจบก็หันไปโค้งกายให้เซี่ยเชียนฮวัน

เซี่ยเชียนฮวันรีบเอื้อมมือไปพยุงไว้