หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 333

“แค่กๆๆ ...”

เซี่ยเชียนฮวันผลักประตูเข้าไป กลิ่นฝุ่นผงและเชื้อราทำให้นางสำลักแทบอาเจียน จึงรีบยกมือขึ้นโบก

ดูเหมือนจะเป็นเพียงห้องธรรมดาทั่วไป มีแค่เตียง จอบและอุปกรณ์กลั่นสุรา

“มีคนอยู่ไหม?” เซี่ยเชียนฮวันเอ่ยถาม

ไม่มีเสียงตอบรับใด

ในห้องนี้เล็กมาก ไม่มีโต๊ะหรือตู้เตียงให้ได้หลบซ่อน หากในนี้มีคนอยู่ นางน่าจะเห็นได้ในทันที

เซี่ยเชียนฮวันตกอยู่ในความผิดหวังอีกครั้ง

แต่คิดดูแล้วก็ถูก อีกาสองตัวนั้นจะรู้ได้อย่างไรว่าเซียวเย่หลันอยู่ที่ไหน? พวกมันก็แค่บินวนไปตามประสา นางกลับเหมือนคนบ้าที่ติดตามพวกมันมาอย่างมีความหวัง

นางหันหลังเตรียมตัวจากไป

ทันใดนั้นเอง ตอนข้ามผ่านธรณีประตู เซี่ยเชียนฮวันก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ จึงถอยหลังกลับไป

ภายในห้องมีอุปกรณ์กลั่นสุราอยู่ นั่นหมายความว่าน่าจะมีโรงเก็บสุราน่ะสิ

นางเม้มริมฝีปากแล้วย่อตัวลง พยายามอดทนต่อฝุ่นผงที่พื้นแล้วพิจารณาอย่างละเอียด

จริงดังนั้น บริเวณเตียงเซี่ยเชียนฮวันพบกับทางเข้าโรงเก็บสุรา

เนื่องจากมีฝุ่นผงมากมาย ทางเข้าจึงไม่ต่างไปจากไม้แผ่นอื่นๆ หากไม่ได้จงใจหา คงไม่ง่ายที่จะพบมัน

ในใจของเซี่ยเชียนฮวันเกิดความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

ต่อให้รู้ว่ามีความเป็นไปได้น้อยนิด แต่นางก็อดไม่ได้ที่จะมีความหวัง

นางจับไปที่มือจับของประตูนั้นแล้วใช้แรงดึง!

“เอี๊ยด!”

ทางเข้าถูกเปิดออก!

แต่ว่าข้างในมืดสนิทไม่เห็นสิ่งใด

อีกอย่าง ไม่มีบันได มีเพียงเชือกเส้นเดียวเท่านั้น