หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 335

โชคดีที่เซี่ยเชียนฮวันตามหาเขาเจอทันเวลา

ไม่อย่างนั้น หากปล่อยไปอีกเพียงไม่กี่ชั่วโมงยาม พิษจะกระจายไปทั่ว เซียวเย่หลันจะสูญเสียประสาทสัมผัสทุกอย่างไป และกลายเป็นเพียงแค่คนไร้ประโยชน์ที่ยิ่งกว่าตายทั้งเป็น!

ด้วยความเย่อหยิ่งของเซียวเย่หลัน ให้เขาใช้ชีวิตอยู่เหมือนซากศพเดินได้ เขาคงยินดีตายดีกว่า!

บางทีอาจเพราะชีวิตเขายังไม่ถึงฆาต หรือสวรรค์ให้ความเมตตา ท่ามกลางเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ จึงส่งนกกาสองตัวมานำทาง ทำให้เซี่ยเชียนฮวันได้พบกับเขาขึ้นอีกครั้ง

หากมีเซี่ยเชียนฮวันอยู่ด้วย ต่อให้พิษหยั่งลึกเพียงใด ก็ยังพอมีความหวังอยู่ริบหรี่!

"มาเถอะ ข้าจะพยุงเจ้าไปพักผ่อน"

เซี่ยเชียนฮวันหาบริเวณที่ค่อนข้างสะอาดภายในห้อง จากนั้นเก็บกวาดขยะออกไป ใช้ฟางปูเป็นที่รองนั่ง ก่อนจะพยุงมือเซียวเย่หลันพาเขาไปนั่ง

นางรู้ว่าตอนนี้เซียวเย่หลันไม่ได้ยินคำพูดใด แต่ก็ยังเคยชินที่จะเอ่ยปากพูดกับเขา

หลังจากที่เซียวเย่หลันพิงไปที่กำแพงนั่งลงเรียบร้อยแล้ว นางก็ได้ทำการตรวจดวงตาที่เต็มไปด้วยพิษของเขาอย่างละเอียด ตอนนี้เกิดการอักเสบค่อนข้างมากและร่างกายก็อุณหภูมิสูงขึ้น ดูเหมือนจะเป็นไข้ สถานการณ์ไม่ดีนัก

หากเป็นแบบนี้ต่อไปคงแย่...

ต้องรีบถอนพิษให้เขา

"ข้าจะออกไปหายาสมุนไพร เจ้านั่งอยู่ที่นี่อย่าไปไหน เข้าใจหรือไม่" เซี่ยเชียนฮวันกุมมือเซียวเย่หลันเอาไว้แน่น หวังว่าความหมายของนางจะสื่อไปถึงเขา

จากนั้นนางก็เห็นว่าเซียวเย่หลันพยักหน้าช้าๆ

เขาฟังเข้าใจ!

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุผลใด วินาทีนี้หัวใจของทั้งสองคนราวกับเชื่อมต่อกัน แม้เซียวเย่หลันจะไม่ได้เอ่ยปากพูด แต่เซี่ยเชียนฮวันก็สามารถรับรู้ได้ว่าเขาสั่งให้นางคอยระวังตัว

เซี่ยเชียนฮวันใช้แขนยกขึ้นปาดน้ำตาที่บนหน้า ยิ้มแล้วพูดว่า "เซียวเย่หลัน ครั้งนี้เจ้าติดหนี้ข้าไว้มากเหลือเกิน เจ้าจะต้องคิดให้ดีว่าจะตอบแทนข้าอย่างไร"

กล่าวจบ นางก็กังวลว่าหากเซียวเย่หลันอยู่ที่นี่เพียงลำพังจะไม่ปลอดภัย จึงได้ไปหาผ้ายาวมาหลายผืน ปิดคลุมบริเวณหน้าต่างและตรงรอยแยก จึงทำให้ในห้องมืดสนิท

หลังจัดแจงเรียบร้อยแล้วเซี่ยเชียนฮวันจึงเดินทางออกไป