หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 342

“หายากที่จะเห็นแม่นางน้อยอย่างเจ้าในสถานที่แบบนี้ เจ้ามาที่นี่เพื่อเก็บสมุนไพรโดยเฉพาหรือ?”

บางทีชายชราคงไม่ได้พูดกับใครมานานเกินไป จึงพูดเป็นต่อยหอย

เซี่ยเชียนฮวันจึงไม่อาจสลัดเขาได้ ทำได้แค่เดินไปเป็นเพื่อนเขา และพยักหน้าตอบ “ใช่แล้ว พ่อแม่ของข้าเปิดโรงหมออยู่ที่เมืองหลวง”

“หือ ออกจากเมืองหลวงมาเก็บสมุนไพรที่นี่? นั่นมันไกลมากเลยนะ!” ชายชราอุทาน

“เพราะข้าได้ยินมาว่ามีสมุนไพรหายากที่นี่ แต่หาอยู่นานก็หาไม่เจอ ท่านผู้เฒ่าอาศัยอยู่ที่นี่ คงรู้ว่าสมุนไพรเหล่านั้นเติบโตที่ไหน ไม่รู้ว่าพอจะแนะนำข้าได้หรือไม่”

เซี่ยเชียนฮวันเอ่ยถึงชื่อสมุนไพรสองสามชนิด

นางลอบสังเกตอีกฝ่าย แต่ไม่เห็นอะไรผิดปกติกับชายชรา แต่ในใจมักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ

ถ้าหากชายชราผู้นี้สามารถพานางไปหาสมุนไพรได้ นั่นก็พิสูจน์ว่า เขาเป็นคนเก็บสมุนไพรที่อาศัยอยู่บนภูเขานี้จริงๆ ไม่ใช่ชาวซีเหลียงปลอมตัวมา

หลังจากที่ชายชราได้ยินรายชื่อสมุนไพรของเซี่ยเชียนฮวัน เขาก็ตอบกลับมาแบบไม่ต้องคิดว่า “ไม่มีปัญหา ตามข้ามาได้เลย”

“ขอบคุณมาก”

เซี่ยเชียนฮวันเห็นท่าทางของเขาดูปกติมาก จึงค่อยๆ วางใจลง

จากนั้น นางก็เดินตามชายชราเก็บสมุนไพรไปตลอดทาง และยังพบสมุนไพรที่มีประโยชน์มากมาย

เมื่อเซี่ยเชียนฮวันกำลังจะกลับ จู่ๆ ชายชราก็หยุดเดิน แล้วดึงตะกร้าของนางไว้

“มีอะไรหรือท่านผู้เฒ่า?”

เซี่ยเชียนฮวันหันกลับมา”

สีหน้าของชายชราดูเคร่งขรึม หูกระดิกเล็กน้อย และกล่าวเสียงกระซิบว่า “มีคนอยู่ใกล้ ๆ”

“ใคร”

เซี่ยเชียนฮวันอดไม่ได้ที่จะประหม่า

นางมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นแม้แต่เงาคน

ชายชราทำท่าทางให้เงียบ และส่งสัญญาณให้นางตามตัวเองไปอีกทาง