หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 344

“ไปค้นร่างชาวซีเหลียงสิ พวกเขาพกยาแก้พิษมาเยอะมาก”

เสิ่นหรงชี้ทางให้เซี่ยเชียนฮวัน

ทันใดนั้นเซี่ยเชียนฮวันก็ตระหนักได้ขึ้นมา

ใช่แล้ว วันนี้โอกาสดีจับชาวซีเหลียงได้!

บนร่างพวกเขาจะต้องมียาแก้ควันพิษแน่!

คืนนั้นควันพิษกระจายไปทั่วทุกพื้นที่ ซึ่งใช้เวลาหลายวันกว่าจะสลายไปจนหมด หากพวกเขาไม่มียาแก้พิษ ชะตากรรรมของพวกเขาก็จะเป็นแบบเดียวกับเซียวเย่หลัน

เวลาไม่คอยท่า เซี่ยเชียนฮวันรีบวิ่งไปค้นตัวพวกเขาทันที แน่นอนว่าพบขวดยาสองสามขวด

นางเปิดขวดและดมมัน เพื่อตรวจสอบส่วนผสมของผงเหล่านี้ จากนั้นก็เก็บมันไว้ในตะกร้าไม้ไผ่ของตัวเอง

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ก็ไม่เห็นชายคนนั้นแล้ว

เซี่ยเชียนฮวันยืนขึ้นพร้อมกับตะกร้าในมือ แล้วบ่นพึมพำว่า “ยังไม่ทันได้ถามชื่อเลย...ช่างแปลกคนเสียจริง”

จู่ๆ ก็มาปรากฏตัวอย่างลึกลับทุกครั้ง แล้วก็หายตัวไปอย่างเงียบๆ

ไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของเขาคืออะไร

แต่สรุปคือ ออกมาเก็บสมุนไพรในครั้งนี้แม้จะเจอสถานการณ์สุดระทึกไปบ้าง แต่ผลลัพธ์ค่อนข้างดี นับว่านางกับเซียวเย่หลันโชคดีมาก

เซี่ยเชียนฮวันถือตะกร้าสมุนไพรที่เสิ่นหรงมอบให้ แล้วเดินกลับไปที่กระท่อมมุงจาก

“ข่าวดี ข้าพบยาแก้พิษที่จะรักษาท่านแล้ว”

เซี่ยเชียนฮวันเดินยิ้มมาตรงหน้าเซียวเย่หลัน และวางตะกร้าไม้ไผ่กับตะกร้าหลังลง จากนั้นก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะนั่งไขว่ห้าง

เซียวเย่หลันดูเหมือนจะเข้าใจความเหน็ดเหนื่อยของนาง จึงยิ้มน้อยๆ แล้วยื่นมือมาตบเข่านางเบาๆ

“ตอนนี้ข้าจะตัดเนื้อเยื่อเล็กน้อยออกจากบริเวณดวงตาของท่าน มันอาจจะเจ็บปวดมาก ท่านต้องอดทนเอาไว้”

เซี่ยเชียนฮวันหยิบกริชออกมา แล้วฆ่าเชื้อด้วยไฟ

กริชเล่มนี้นางนำมาจากตัวชาวซีเหลียง

ทันใดนั้น เซียวเย่หลันก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของศัตรู สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป!

เมื่อเซี่ยเชียนฮวันชี้ปลายกริชไปทางเขา ปฏิกิริยาของเขาจึงรุนแรงขึ้นมา ราวกับสัตว์ร้ายถูกบุกรุกอาณาเขต จึงพร้อมที่จะโจมตีทุกอย่าง