หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 345

ทางด้านเมืองหลวงนั้นได้กำหนดวันฝังพระศพของจ้านอ๋องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

นั่นก็คือพรุ่งนี้

ซึ่งเซี่ยเชียนฮวันไม่รู้เรื่องนี้ นางยังคงมีความสุขที่ได้ค้นพบยาแก้ควันพิษ

นางพบผ้าขาวสะอาดสองผืน และนำมาทำเป็นผ้าพันแผล ทายาแก้พิษลงบนผ้า ก่อนจะนำมาปิดตาเซียวเย่หลัน

“คืนนี้ห้ามถอดผ้าผืนนี้ เชื่อข้าสิ พรุ่งนี้ท่านจะรู้สึกดีขึ้นมาก” นางกระซิบพูด

แน่นอนว่ายาทานก็ไม่อาจมองข้ามได้

หลังจากเซี่ยเชียนฮวันประคองเซียวเย่หลันให้นอนลง นางก็ไปหยิบสมุนไพรและทำอาหารให้เขา กว่าจะทำทุกอย่างจนเสร็จ ก็ปาไปกลางดึกแล้ว

นางตักน้ำขึ้นมาจากบ่อน้ำ แล้วเดินไปหยุดอยู่ข้างๆ เซียวเย่หลัน

“อะแฮ่ม ข้าอยากจะเช็ดตัวท่านสักหน่อย อย่างไรเสียท่านก็อยู่ข้างนอกมานาน ไหนจะซ่อนตัวอยู่ในห้องใต้ดินอีก ถ้าหากไม่เช็ดตัว ข้า...ข้าเกรงว่าท่านจะมีเหา”

เซี่ยเชียนฮวันพูด ขณะที่ใบหน้าเริ่มแดงก่ำขึ้นมา

นางปลอบใจตัวเองอย่างเงียบๆ ว่า มันเป็นเรื่องปกติที่จะเช็ดตัวให้คนป่วย เพียงแต่ว่าเรื่องแบบนี้ควรปล่อยให้พยาบาลทํา

แต่ตอนนี้ข้างกายของเซียวเย่หลันมีแค่นางเพียงคนเดียว มีแต่นางเท่านั้นที่ต้องทำงานให้หนักขึ้น ทั้งงานของหมอและงานของพยาบาล

“ข้าจะช่วยถอดเสื้อผ้าให้ท่านก่อน”

เซี่ยเชียนฮวันกลั้นหายใจ แล้วเอื้อมมือไปถอดเสื้อของเซียวเย่หลันอย่างสั่นเทา

นางแอบชำเลืองมองสีหน้าของเซียวเย่หลันแวบหนึ่ง

ชายคนนั้นหายใจแรง และไม่ตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของนาง

ดูเหมือนว่า หลังจากที่ทานยาเข้าไปแล้ว เซียวเย่หลันจะมีอาการเซื่องซึมง่วงงุน

แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจเช่นกัน

สารพิษในร่างกายของเขาแพร่กระจายลึกเกินกว่าจะกําจัดออกได้อย่างสมบูรณ์ เขาต้องรู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้าง

เนื่องจากเซียวเย่หลันหมดสติ เซี่ยเชียนฮวันก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก และเริ่มจดจ่ออยู่กับการเช็ดตัวให้เขา

บางทีอาหารในช่วงสองสามวันนี้คงไม่ดีพอ

กล้ามเนื้อของชายคนนั้นจึงแข็งแรงน้อยลง และดูผอมลงเล็กน้อย