หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 346

ในตอนเช้า

เซี่ยเชียนฮวันลืมตาขึ้นมาอย่างง่วงงุน ก่อนผลักแขนอันหนักอึ้งของชายคนนั้นออก

นี่เกือบจะฆ่านางแล้วจริงๆ

นางรีบมาช่วยเขาด้วยความเมตตา พยายามล้างพิษให้เขา รักษาบาดแผลให้เขา

แต่ปรากฎว่าเขากลับตอบแทนนางด้วยวิธีนี้!

โชคดีที่เซียวเย่หลันอ่อนโยนและระมัดระวังเมื่อคืนนี้ จึงไม่มีผลกระทบต่อลูกน้อยในท้องนาง มิฉะนั้น นางจะฆ่าสุนัขตัวผู้ตัวนี้อย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ เซี่ยเชียนฮวันปวดเอวไปหมด จนเกือบจะลุกไม่ขึ้น

“โครกคราก...”

คงเป็นเพราะใช้แรงมากจนเกินไป พอตื่นขึ้นมา ท้องนางถึงได้ส่งเสียงร้องโครกครากด้วยความหิว

ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องออกไปหาผลไม้ป่าเพื่อสนองความหิวของตัวเองก่อน

เซี่ยเชียนฮวันช่วยเซียวเย่หลันเปลี่ยนยาอย่างระมัดระวังอีกครั้งหนึ่ง จากนั้นก็ปิดประตู กุมเอว เดินขึ้นเขาด้วยท่าทางอ่อนปวกเปียก

นางไม่กล้าเดินไปตามเส้นทางที่เคยเดินมาก่อน เพราะเกรงว่าจะบังเอิญพบกับชาวซีเหลียงอีก จึงเปลี่ยนเส้นทางไปหาผลไม้ป่ากิน

“พระชายาจ้านอ๋อง!”

เซี่ยเชียนฮวันเพิ่งจะยัดพุทราเข้าปาก จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกจากทางด้านหลัง

เมื่อหันกลับไปมอง ก็พบว่าเป็นอู่อันโหวที่ควบม้าเข้ามา

“ท่านพ่อ” เซี่ยเชียนฮวันประหลาดใจออกมา “ท่านมาก็ดีแล้ว เซียวเย่หลันเขา...”

“วันนี้จะมีการฝังพระศพของจ้านอ๋องแล้ว เจ้าต้องรีบกลับไปส่งเขา มิฉะนั้นจะเกิดหายนะ!”

อู่อันโหวรู้ว่าเมื่อฮ่องเต้มีรับสั่งลงมา ถ้าหากเซี่ยเชียนฮวันไม่ไปปรากฏตัวในพิธีฝังศพของจ้านอ๋อง นางจะถูกถอดจากตำแหน่งพระชายา และลดระดับเป็นสามัญชน

เขาออกมาตามหานางอยู่นาง ในที่สุดก็พบเซี่ยเชียนฮวันแล้ว

“เร็วเข้า มัดพระชายาขึ้นรถม้า”

อู่อันโหวสั่งข้ารับใช้ของตัวเอง

องค์รักษ์สองนายรีบพุ่งเข้ามา จับแขนเซี่ยเชียนฮวันไว้คนละข้าง แล้วลากขึ้นนางขึ้นรถม้า

เซี่ยเชียนฮวันพยายามดิ้น “ข้าไม่กลับ! สิ่งที่นอนอยู่ในโลงนั่นไม่ใช่เซียวเย่หลัน พวกเขาเอาใครมาทำเป็นจ้านอ๋องกัน นั่นมันไร้สาระมาก!”