หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 354

“เจ้ายิ้มอะไร?”

ไม่รู้ทำไม เซียวเย่หลันถึงได้รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยในใจเขา

เขาไม่เต็มใจที่จะมองเข้าไปในดวงตาของเซี่ยเชียนฮวัน

มีอารมณ์มากมายอยู่ในดวงตาคู่นั้น

ทุกอารมณ์เปรียบเสมือนเปลวไฟที่แผดเผาเขา ราวกับต้องการเผาคนทั้งคู่ให้กลายเป็นเถ้าถ่านด้วยกัน

“ท่านอ๋องรับแม่นางซูเป็นพระชายารอง นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง ข้าขอแสดงความยินดีกับพวกท่านทั้งคู่”

มุมปากของเซี่ยเชียนฮวันยกขึ้นสูง ข่มกลั้นมิให้น้ำตาไหลออกมา ขณะมองไปยังชายหญิงตรงหน้า

หากนี่คือความประสงค์ของสวรรค์...

สวรรค์ให้นางหาเซียวเย่หลันเจอ ช่วยเหลือเขา จากนั้นก็ตัดชุดแต่งงานให้ซูอวี้เออร์

ถ้าอย่างนั้นนางก็ทําได้แค่ยอมรับมันใช่หรือไม่?

“ขอบคุณพี่สาว ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือพี่สาวในอนาคตอย่างแน่นอน จะไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง” ซูอวี้เออร์ยังคงมีรอยยิ้มที่มุมปาก

เพียงแต่รอยยิ้มบนใบหน้าของนางก็คือรอยยิ้มแห่งชัยชนะ และผู้ชนะก็มองไปที่ผู้แพ้

เซี่ยเชียนฮวันรีบหันหลังก่อนที่น้ำตาจะร่วงลงมา

นางกำหมัดแน่น หลังจากก้าวไปข้างหน้าสองก้าวก็อดไม่ได้ที่จะหยุด และถามเป็นครั้งสุดท้าย “เซียวเย่หลัน เจ้าจำได้หรือไม่ ว่ารสชาติอาหารที่กินในช่วงสองสามวันนี้เป็นอย่างไร?”

ท้ายที่สุดนางก็ไม่อยากจะยอมแพ้ และต้องการเตือนเขา ทำให้เขาเข้าใจ

แต่นางยังไม่ทันได้ฟังคำตอบของเซียวเย่หลัน ซูอวี้เออร์ก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ท่านอ๋อง ท่านคงไม่ผิดหวังกับฝีมือของอวี้เออร์ใช่หรือไม่?”

“แน่นอนว่าไม่ พวกมันอร่อยมาก”

เซียวเย่หลันตอบกลับแบบไม่ต้องคิด

เขารู้สึกว่าอาหารไม่กี่คำที่ผู้หญิงป้อนให้เขานั้น เป็นอาหารที่อร่อยที่สุดที่เขาเคยลิ้มลองในชีวิต

อาจเป็นเพราะสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี อาหารเหล่านั้นจึงปรุงได้หยาบมาก กล่าวได้ว่ามีดีแค่สุก เขาแทบจะกลืนมันเข้าปากไม่ได้เลย แต่มันกลับทําให้เขารู้สึกเหมือนอยู่บ้านจริงๆ