หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 363

เซียวเย่หลันเดินตรงมาด้านหน้าเซี่ยเชียนฮวันด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน

“เจ้าเคยพบบุตรสาวของมหาดเล็กเซวี่ยงั้นหรือ?”

เขาไถ่ถาม

เซี่ยเชียนฮวันตอบเสียงเรียบ “นางมาเยี่ยมข้า”

“กลัวว่าจะอ้างเรื่องมาเยี่ยมไข้ และให้ผลประโยชน์เล็กน้อยแก่เจ้ามากกว่า จากนั้นเจ้าก็ปริปากบอกนางว่าข้าชื่นชอบสิ่งใดบ้าง เพื่อช่วยให้นางถูกเลือก!”

เซียวเย่หลันยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห สายตาดุร้ายราวต้องการจะชักดาบออกมาฆ่าเซี่ยเชียนฮวัน

ในสายตาของผู้หญิงคนนี้ นางหักหลังเขาได้ด้วยวิธีการเช่นนี้

นางเห็นเขาเป็นเบี้ยที่สามารถแลกเปลี่ยนซื้อขายกับผู้อื่นได้

เซี่ยเชียนฮวันกลับรู้สึกน่าขัน จึงเงยหน้ามองเขา “เซวี่ยจวิ้นอยากรู้ว่าท่านชื่นชอบสิ่งใด จำเป็นต้องให้ผลประโยชน์เล็กน้อยแก่ข้าด้วยหรือ? นางถามข้า ข้าก็ตอบนาง เพียงเท่านั้นเอง”

“เจ้าไม่ได้รับผลประโยชน์จากนางงั้นหรือ?” เซียวเย่หลันประหลาดใจ

“แม้ข้าจะอยากหาเงินมาเลี้ยงลูก แต่คงไม่ถึงขั้นที่ต้องตอบคำถามเพียงไม่กี่ข้อ เพื่อรับเอาผลประโยชน์หรอกนะ”

เซี่ยเชียนฮวันค่อยๆ เก็บตัวหมากรุกทั้งหมดบนกระดานหมากรุก

นางกลัวว่าทันทีที่ผู้ชายคนนี้หัวเสีย ก็จะพลิกกระดานหมากรุกหล่นกระจาย

ถึงเวลานางต้องมานั่งยองๆ เก็บทีละชิ้น น่ารำคาญ

ปรากฏว่าอย่างที่นางคิด เซียวเย่หลันกำหมัดอย่างช้าๆ ความโมโหที่ล้นอยู่ในอกไร้ซึ่งที่ระบาย อดกลั้นเอาไว้จนหน้าเขียว

“เจ้ากำลังโกหก เซี่ยเชียนฮวัน” เขากัดฟันพูด

“ข้าเปล่านะ หากท่านอ๋องไม่เชื่อ และคิดว่าข้าเป็นผู้ที่เห็นแก่ประโยชน์เพียงเล็กน้อย เช่นนั้นข้าก็ไร้ปัญญาเหมือนกัน”

หลังจากเซี่ยเชียนฮวันเก็บหมากรุกเสร็จแล้ว นางก็ลุกขึ้นเพื่อกลับเข้าไปในบ้าน

เมื่อมองเงาหลังของนางที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในที่สุดเซียวเย่หลันก็ต้องยอมเชื่อ

ความจริงแล้ว เซี่ยเชียนฮวันไม่สนใจว่าใครจะถูกเลือก

นางไม่เคยคิดจะไปทำลายการดูตัวครั้งนี้เลย เวลามีคนมาคำแนะนำจากนาง นางไม่เคยแม้แต่จะรับผลประโยชน์ใดๆ และบอกคำตอบออกไปอย่างง่ายๆ

ทว่าตอนนี้...

หากว่าเซี่ยเชียนฮวันแสดงอาการหึงหวงอีกครั้ง เขากลับไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำอย่างไร

“เซวี่ยจวิ้นเป็นหญิงสาวที่ดี มีพรสวรรค์ มีความเฉลียวฉลาด” เซี่ยเชียนฮวันครุ่นคิด และพูดเสียงเบาว่า “เมื่อนางเข้ามาในจวนแล้ว ท่านอ๋องอาจมีอะไรที่เหมือนกันหลายๆ อย่างกับนาง ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี”

นางคิดว่าเซียวเย่หลันอยากได้ยินคำพูดเหล่านี้ โดยไม่รู้ว่ายิ่งนางพูด สีหน้าของผู้ชายก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ

จนท้ายที่สุด เขาก็สาวเท้าเดินเข้าไป จับที่คางของนางและบีบบังคับให้นางหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา!

เขาจ้องนางอย่างลึกซึ้ง “เจ้าคิดว่าการที่ข้ามีผู้หญิงข้างกายเพิ่มขึ้นอีกคน เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ งั้นหรือ?”

“อย่าแตะตัวข้า!”

สีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันเปลี่ยนไปในทันที และใช้แรงผลักผู้ชายออกไป!

เซียวเย่หลันไม่ได้คิดว่านางจะเสียสติกะทันหันเช่นนี้ จึงถอยไปด้านหลังสองก้าวโดยไม่ทันระวัง และเกือบพลัดตกจากขั้นบันได

เขาโมโหถึงขีดสุด “เซี่ยเชียนฮวัน เจ้าเป็นบ้าอะไรอีก!”