หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 37

ด้วยการพยุงจากเสี่ยวตง เซี่ยเชียนฮวันจึงเดินโซซัดโซเซมาถึงเรือนจิ่นซิ่วได้สำเร็จ

“พระชายาอ๋อง? มาที่นี่ทำสิ่งใดเพคะ”

หญิงชราคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นเห็นเซี่ยเชียนฮวัน นางแสดงสีหน้าอันรังเกียจออกมาโดยไม่อาจปิดบังได้ แทบจะกล่าวว่า “ที่นี่ไม่ต้อนรับท่าน” ออกมาเสียแล้ว

เซี่ยเชียนฮวันเหลือบตามองแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา “เสี่ยวตง นางผู้นี้เห็นข้าแต่ไม่คารวะ อีกทั้งกล่าววาจาเสียมารยาทไม่มีความเคารพยำเกรง จงไปตบปากนางเสีย”

“เพคะ!”

เสี่ยวตงว่องไวกว่าบ่าวรับใช้คนก่อนของเจ้าของร่างเดิมมากทีเดียว

นางก้าวไปสองสามก้าวแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงผู้นั้น ยกมือขึ้นตบทันใด

หญิงผู้นั้นถูกตบไปสักพักจึงได้สติกลับคืนมา กล่าวด้วยความโมโหว่า “เจ้ากล้าดีอย่างไรมาตบข้า? พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าคือใคร?!”

“ตบต่อไป จนกระทั่งนางหยุด” เซี่ยเชียนฮวันเอามือกอดอกเลิกคิ้วใส่

เสี่ยวตงตอบรับ จากนั้นยกมือขึ้นตบต่อโดยไม่ลังเล

“เพียะ!”

“เพียะๆๆ!”

ภายในลาน เสียงฝ่ามือดังสนั่น!

หญิงผู้นั้นคิดจะโต้กลับ แต่เสี่ยวตงหาได้เหมือนกันบ่าวรับใช้ทั่วไป นางและพี่ชายล้วนเป็นผู้ฝึกวิทยายุทธ ไม่ให้โอกาสใครได้ลงมือกลับแม้แต่น้อย

ในไม่ช้า ใบหน้าของหญิงผู้นั้นก็บวมแดง!

เสียงกรีดร้องอันโหยหวนของนางดังเข้าไปดึงจุดสนใจจากซูอวี้เออร์ที่อยู่ข้างในทันที

“ช้าก่อน หยุดเดี๋ยวนี้!” ซูอวี้เออร์รีบเอ่ยห้าม “พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใดกัน”

“แม่นางซู ในเมื่อเจ้าไม่รู้จักสั่งสอนคนของเจ้า ดังนั้นข้าจึงช่วยสั่งสอน”

เซี่ยเชียนฮวันเผยอยิ้ม

ซูอวี้เออร์กระทืบเท้าปึง “นางคือมารดาของข้า!”