“คืนนี้ข้าจะดื่มกับอู่อันโหว”
เซียวเย่หลันตอบแบบจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ซูอวี้เออร์จึงกล่าวว่า “งั้นอวี้เออร์จะทำอาหารที่ท่านโหวอาวุโสชอบสักสองสามอย่าง หลังจากครั้งสุดท้ายที่ท่านโหวอาวุโสมา ข้าได้ไปเรียนวิธีทำอาหารหนานจ้าวมาโดยเฉพาะ และยังหมักสุราหนานจ้าวรสชาติพิเศษไว้หลายถังอีกด้วย”
“ใช่”
เซียวเย่หลันตอบส่งๆ
คล้ายกับจิตใจไม่อยู่ที่นี่
แม้ว่าอู่อันโหวจะไม่ชอบซูอวี้เออร์ แต่พอได้ยินว่ามีสุราหนานจ้าว ก็ตกลงที่จะทานอาหารที่เรือนจิ่นซิ่ว
ตกเย็น
ซูอวี้เออร์กำลังจัดโต๊ะในลานบ้าน ตั้งใจปรนนิบัติเซียวเย่หลันกับอู่อันโหวอย่างเต็มที่
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเพลิดเพลินไปกับอาหารหลังจากเหตุการณ์ในวันนี้ เพียงแค่พูดคุยเกี่ยวกิจธุระทางทหารสองสามคำ จากนั้นก็จิบไว้ท่านแก้วหนึ่งข้าแก้วหนึ่ง
“สุราเย็นแล้ว ให้ข้าอุ่นสุราให้พวกท่านเถอะ”
ซูอวี้เออร์ยิ้มน้อยๆ อย่างอบอุ่น ก่อนจะถือกาสุราไว้ในมือ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน
ที่โต๊ะจึงเหลือเซียวเย่หลันกับอู่อันโหวแค่สองคนเท่านั้น
“เฮ้อ...”
จู่ๆ อู่อันโหวก็ถอนหายใจ
เซียวเย่หลันเงยหน้าขึ้นมอง “เหตุใดท่านโหวอาวุโสจึงถอนหายใจ?”
ตอนนี้สีหน้าของเขาดูปกติ เหมือนไม่ได้ดื่มสุรามากนัก แต่อู่อันโหวกลับหน้าแดงไปทั่วหน้า เห็นได้ชัดว่าเมา
อู่อันโหวกล่าวด้วยความโศกเศร้าว่า “ท่านอ๋องน้อย บางทีท่านอาจจะคิดว่าข้าน่ารำคาญเกินไป แต่ข้ารู้สึกว่า...เอิ้ก...สิ่งที่ท่านทำกับพระชายา มันไม่ควรเลยจริงๆ”
“ท่านหมายถึง แม้ว่านางจะทำกับอวี้เออร์มากเกินไป ข้าก็ไม่ควรลงโทษนาง กักบริเวณนาง”
เซียวเย่หลันร้องหึเบาๆ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้น เพื่อดื่มสุราที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งในแก้วให้หมดคราวเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...