หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 371

“ที่...อ่า ข้าหานางเจอที่ไหนนะ...”

อู่อันโหวเมาหนักมาก จนหัวไม่แล่นครู่หนึ่ง

เซียวเย่หลันถามอย่างอดทน “ท่านบอกว่านางยืนกรานที่จะกลับไปหมู่บ้านฉางหยวน งั้นท่านก็ต้องพบนางใกล้ๆ หมู่บ้านฉางหยวนใช่ไหม”

“ใช่ๆ อยู่แถวๆ หมู่บ้านฉางหยวน”

อู่อันโหวพยักหน้า

เซียวเย่หลันถาม “แล้วมันที่ไหน?”

“ดู...”

ดูเหมือนจะเป็น ทางเข้าหมู่บ้าน?

อู่อันโหวยิ่งคิดยิ่งสับสน

ความง่วงงุนเข้าโจมตี สุดท้ายเขาก็ล้มหน้าคว่ำไปบนโต๊ะแล้วผล็อยหลับ ส่งเสียงกรนดังสนั่นอีกคำรบ

ตอนนั้นเอง ซูอวี้เออร์ก็ยกสุราที่อุ่นเรียบร้อยแล้วเข้ามา นางกล่าวยิ้มๆ ว่า “เหตุใดท่านโหวอาวุโสถึงเมาเร็วเช่นนี้เล่า?”

“อืม เจ้าไปเรียกคนมาประคองเขาไปพักผ่อนที่ห้องข้างเถอะ”

สุดท้ายเซียวเย่หลันก็ไม่ได้คําตอบ แต่เขาคิดว่า บางทีเขาอาจจะกังวลมากเกินไป

ตอนที่เขาได้รับบาดเจ็บขณะนั้น เขาไม่เห็นเซี่ยเชียนฮวันเลย

เป็นอวี้เออร์ที่ช่วยเขา

“ท่านอ๋อง คืนนี้ท่านจะพักที่นี่หรือไม่?”

ซูอวี้เออร์รินสุราให้เซียวเย่หลัน จากนั้นก็ค่อยๆ จับหลังมือของเขา ความรักลึกซึ้งล้วนอยู่ในคำพูด

อย่างไรก็ตาม เซียวเย่หลันกลับค่อยๆ ดึงมือออก “ไม่ ข้าจะไปที่ห้องตำรา”

“งั้นอวี้เออร์จะไปกับท่าน...”

“ไม่ต้อง”

แม้ว่าพรุ่งนี้จะยอมรับซูอวี้เออร์เป็นพระชายารองอย่างเป็นทางการ แต่เซียวเย่หลันก็ยังคงเหมือนเดิม ไม่คุ้นเคยกับการใกล้ชิดกับนางมากนัก

ซูอวี้เออร์ไม่มีทางเลือก ได้แต่มองเซียวเย่หลันเดินจากไป

เหลือแต่เพียงชายชราที่นอนกรนสะท้านฟ้าไว้กับนาง

ผ่านไปคืนหนึ่ง

เสี่ยวตงรีบห้ามปราม “ไม่ได้เด็ดขาด!ท่านอ๋องทรงมีรับสั่งกักบริเวณท่าน ท่านไม่สามารถออกไปข้างนอกได้!”

“ถ้าข้าไม่ไป หรือต้องการให้ข้าอยู่ที่นี่เพื่อดูพวกเขาคำนับฟ้าดินแล้วเข้าหอเหรอ ยังไงก็ตามเอาเงินติดตัวด้วยไปสักสองสามร้อยตำลึงดีไหม?”

เซี่ยเชียนฮวันไม่สนใจคำสั่งกักบริเวณของเซียวเย่หลันแต่อย่างใด

นางอยากไปก็ไป ผู้ชายหน้าเหม็นคนหนึ่งจะจัดการนางได้อย่างไร?

“แต่ท่านอ๋องบอกว่า ถ้าหากท่านขัดคำสั่งออกไปข้างนอก จะโบยท่าน 20 ที!”

เสี่ยวตงกังวลเกี่ยวกับเด็กในท้องของเซี่ยเชียนฮวัน

โบยด้วยกระดาน 20 ที ไม่ว่าพลังชีวิตของเด็กจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็คงรักษาชีวิตไว้ไม่ได้

เซี่ยเชียนฮวันนึกถึงทัศนคติที่เย็นชาของชายหนุ่มเมื่อวาน แสงในดวงตาก็ค่อยๆ หรี่ลง ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ช่างเถอะ ถ้าข้ายืนกรานที่จะออกไปข้างนอก เกรงว่าเซียวเย่หลันจะลงโทษเจ้าด้วย”

“ไม่สำคัญว่าบ่าวจะโดนโบยกี่ไม้ ขอแค่พระชายาปลอดภัยและมีความสุข บ่าวก็พอใจแล้ว” เสี่ยวตงกล่าวเสียงสะอื้น

“ไม่เป็นไร ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ออกไป แต่ก็มีวิธีที่น่ารังเกียจจัดการพวกเขาอยู่”

เซี่ยเชียนฮวันตบบ่าเสี่ยวตงแล้วยกยิ้มที่มุมปาก ความคิดที่ไม่ดีมากมายพรั่งพรูอยู่ในใจ