ดอกพลัมสีขาวบานสะพรั่ง ตัดกับของตกแต่งสีแดงทุกที่ในบ้าน คงความรู้สึกสวยงามและสดใส
ซูอวี้เออร์สวมชุดแต่งงานนั่งอยู่ในห้อง นางไม่อาจควบคุมรอยยิ้มได้เลย
ในที่สุดนางก็สมปรารถนาสักที
แน่นอนว่าตำแหน่งพระชายารอง ไม่ใช่สิ่งที่นางต้องการในท้ายที่สุด
ไม่ช้าก็เร็วนางจะต้องได้เป็นภรรยาของเซียวเย่หลัน
นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น
เมื่อถึงเวลาอันเป็นมงคล อวิ๋นซีจะพานางออกไป เพื่อร่วมพิธีพร้อมพระชายารองเซวี่ยสมควรตายนั่น
เซียวเย่หลันไม่สนใจพระชายารองเซวี่ยนั่นอย่างแน่นอน คืนนี้ เขาจะต้องอยู่กับนางทั้งคืน...
เสียงตีกลองเคาะระฆังดังอยู่นาน
ซูอวี้เออร์รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มีใครเดินเข้ามา นากงจึงยกผ้าปิดหน้าสีแดงขึ้นอย่างกังวล ก่อนจะเรียกหาสาวใช้“อวิ๋นซี!”
“เจ้าค่ะ บ่าวมาแล้ว”
อวิ๋นซีผลักประตูห้องเข้ามา
ซูอวี้เออร์ถาม “ตอนนี้กี่โมงแล้ว?”
“นายหญิง เกือบเที่ยงแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คนส่งเจ้าสาวก็ยังไม่มา บางทีมันอาจจะล่าช้า” อวิ๋นซีอธิบาย
ซูอวี้เออร์ร้อนใจ “ผู้หญิงคนนั้นจะไม่เป็นที่โปรดปรานถ้านางเข้ามา แถมยังถ่วงเวลาข้าอีก สมควรตาย”
“ใช่เจ้าค่ะ”
แม้จะพูดแบบนั้น แต่ตำแหน่งพระชายารองยังไม่ได้รับ นางจึงต้องรอต่อไป
ข้างนอก เซียวเย่หลันกำลังรออยู่
เพียงแต่ว่าสีหน้าของเขาไม่ได้ดูคาดหวังเหมือนซูอวี้เออร์ แต่มันดูมืดมน จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
เขาเดินเล่นอยู่ในสวน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยสีแดงอันเป็นมงคล ทำให้อดนึกถึงวันแต่งงานของเขากับพระชายาขึ้นมาไม่ได้
นางเคยหมกมุ่นอยู่กับเขามาก
แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นคนละคนกัน
ทันใดนั้น ก็มีหินเล็กๆ ก้อนหนึ่งลอยมาชนไหล่ของเซียวเย่หลัน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...