หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 378

"หากไม่อยากให้จวิ้นเออร์แต่งเข้ามาในจวนอ๋อง เพียงบอกกับเราดี ๆ ก็ย่อมได้ เหตุใด... เหตุใดต้องใช้วิธีอันโหดเหี้ยมเช่นนี้ ทำลายความบริสุทธิ์ของจวิ้นเออร์...!"

แม่เซวี่ยเห็นเซี่ยเชียนฮวันเป็นสตรีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตไปเสียแล้ว น้ำเสียงของนางเอ่ยขึ้นพร้อมน้ำตานองหน้า แต่ละคำราวแสดงความเจ็บปวดราวกับมีดกรีดหัวใจ

บรรดาขุนนางที่ถูกเชิญมาเป็นพยานต่างก็พากันแอบส่ายหน้า

"พระชายาจ้านอ๋องนับวันยิ่งจิตใจโหดเหี้ยมขึ้นทุกที เดิมทีข้างคิดว่านางจะปรับปรุงนิสัยอันชั่วร้ายกลายเป็นคนดีแล้ว ใช้ความสามารถรักษาผู้เจ็บป่วย คิดไม่ถึงว่าแท้จริงแล้วจิตใจจะโหดเหี้ยม ยังคงเป็นคุณหนูแห่งจวนโหวผู้ชั่วร้ายดังเดิม”

“ครั้งนี้นางทำเกินเหตุไปจริง ๆ "

“นั่นสิ... บุตรสาวของมหาดเล็กเซวี่ยผู้บริสุทธิ์อ่อนช้อย กลับต้องมาถูกทรมานเสียจนเป็นบ้า”

พวกเขาพากันกระซิบกระซาบ

มหาดเล็กเซวี่ยเป็นถึงมหาดเล็กผู้ที่ฮ่องเต้ให้ความโปรดปรานที่สุด

แม้จะเทียบอัครมหาเสนาบดีหลี่ไม่ได้ แต่หนังสือที่เขากุมไว้ในมือมีความสำคัญยิ่งนัก จึงได้รับการเชื่อใจจากฮ่องเต้ บัดนี้เมื่อบุตรสาวของเขาถูกทำลายบริษัทความบริสุทธิ์ลง สร้างความอับอายขายหน้าให้แก่ตระกูลเซวี่ย เรื่องนี้คาดว่าคงไม่อาจจบได้อย่างง่ายดาย

อีกอย่าง เมื่อครู่ทุกคนล้วนได้ยินสิ่งที่ชุนถงกล่าวมาแล้ว พยานพร้อมครบ เกรงว่าครานี้ไทเฮาก็ไม่อาจปกป้องคุ้มกันพระชายาจ้านอ๋องได้อีก

“นางอยู่ในจวนอ๋องจริง ๆ " จู่ ๆ เซียวเย่หลันก็เอ่ยปากขึ้น

“เมื่อคืนนี้ข้าเจอนาง"

หากจะเรียกว่าเจอ สู้พูดว่าเดินไปตรงกำแพงเรือนแล้วถูกนางใช้ลูกแก้วดีดมาโดนตั้งหลายทีคงจะดีกว่า

เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ถึงว่าเขาจะลุกขึ้นพูดแทนนาง

นางตกตะลึงเล็กน้อย ในใจเต็มไปด้วยความซับซ้อน

มหาดเล็กเซวี่ยทำสีหน้าไม่น่ามองนัก ก่อนจะหันไปทางเซียวเย่หลันแล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ขออภัยที่กระหม่อมต้องกล่าวตามความจริง ท่านและพระชายาอ๋องเป็นสามีภรรยากัน หากพระชายาอ๋องทำเรื่องผิดร้ายแรงเช่นนี้ ท่านเองก็ต้องได้รับผลการลงโทษด้วย ดังนั้นบัดนี้เมื่อท่านลุกขึ้นมาปกป้องพระชายาอ๋อง กระหม่อมจึงไม่เห็นว่าเป็นเรื่องผิดปกติใด คาดว่าคนอื่น ๆ ก็คงจะเชื่อได้ยาก”

"ข้าไม่ได้จงใจปกป้องนาง"

แววตาของเซียวเย่หลันดูเยือกเย็นลง

แต่เห็นได้ชัดว่ามหาดเล็กเซวี่ยต้องการที่จะต่อต้านเขาให้ถึงที่สุด ดังนั้นจึงกล่าวขึ้นอย่างไม่เกรงใจว่า “หากท่านอ๋องยังมีสิ่งที่ต้องการกล่าว ขอเชิญเก็บไว้ทูลต่อหน้าฝ่าบาทเถิด! กระหม่อมขอตัวลา!"