“เซียวเย่หลัน แม้ว่าท่านจะไม่เชื่อข้า แต่ท่านไม่เชื่อเสี่ยวตงหรือหลินซวี่ที่ท่านฝึกเป็นการส่วนตัวเหรอ?”
เซี่ยเชียนฮวันกัดริมฝีปากของนาง ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ
เซียวเย่หลันหรี่ตาลงและพูดอย่างใจเย็น “พวกเขาอยู่กับเจ้ามานาน จนกลายเป็นภักดีต่อเจ้าไปแล้ว”
“ดี ดี...ท่านมีเหตุผลมาก” เซี่ยเชียนฮวันยิ้มอย่างขมขื่น “หากจิตใจของข้าเลวร้ายเพทุบายจริง แล้วพวกเขาจะภักดีกับข้าได้อย่างไร?”
ทหารองค์รักษ์ของสำนักคุมประพฤติไม่ฟังคำอธิบาย ใส่กุญแจมือเซี่ยเชียนฮวันแล้วพานางไป
เซี่ยเชียนฮวันทำได้เพียงตามพวกเขาไปเท่านั้น
ทุกย่างก้าว ทำให้นางมองย้อนกลับไปอย่างลึกซึ้ง
“ในตอนแรกทุกคนล้วนบอกว่าเจ้าตายแล้ว แต่ข้าไม่เชื่อที่พวกเขาพูด ยืนหยัดตามหาเจ้า แต่ตอนนี้มีคนใส่ร้ายข้า บอกว่าข้าเป็นผู้บงการ เจ้ากลับเชื่ออย่างไม่สงสัย”
“เซียวเย่หลัน การมาเป็นภรรยาท่าน คือความผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตนี้”
เสียงหัวเราะของเซี่ยเชียนฮวันดังขึ้นเรื่อยๆ
ไม่เพียงแต่หัวเราะกับความโหดเหี้ยมของชายคนนั้นเท่านั้น แต่ยังหัวเราะกับความโง่เขลาของตัวเองอีกด้วย
เพราะนางคิดว่าเขาจะคืนความบริสุทธิ์ของนางได้จริงๆ
หลังจากรอทั้งคืน เขาก็กลับมาพร้อมกับกลุ่มทหารองครักษ์ที่ดุร้าย และสั่งจับกุมนาง เพื่อส่งไปยังสำนักคุมประพฤติ
น่าหัวเราะจริงๆ...
เซี่ยเชียนฮวันไม่รู้ว่าชายที่อยู่ด้านหลังในตอนนี้แสดงท่าทางเช่นไร รำคาญเล็กน้อย หรือว่าเย็นชาเหมือนเดิม
แต่นางก็ไม่หันกลับไปมองอีก
นางถูกทหารองครักษ์จากสำนักคุมประพฤติยัดใส่รถม้า เพื่อส่งไปยังสถานที่ที่น่าขนลุกและมีกำแพงสูงลิ่ว
“พระชายาจ้านอ๋อง เชิญ”
น้ำเสียงของผู้คุมดูไม่สุภาพ และปราศจากความเคารพใดๆ
สมาชิกราชวงศ์ที่ถูกส่งมายังสำนักคุมประพฤติ ก็เท่ากับว่าได้สูญเสียสถานะไปแล้ว การลงโทษหรือการควบคุมอาจรุนแรงกว่านักโทษทั่วไปด้วยซ้ำ
นางถูกผลักเข้าไปในห้องขังที่ส่งกลิ่นเหม็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...