ผู้คุมแสดงท่าทางที่น่าเกลียด ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่เรือนร่างของเซี่ยเชียนฮวัน ขณะที่ปากก็ส่งเสียงร้องจุ๊ๆ ไม่หยุด
สมกับเป็นผู้หญิงของจ้านอ๋องจริงๆ
ผิวขาวเปล่งปลั่งดั่งตะวันรอน เท้าเรียวบางดุจหน่อไผ่ สวยงามราวกับเทพธิดาในภาพวาด
เขาเคยเห็นภรรยาของนักโทษชนชั้นสูงหลายคนในสำนักคุมประพฤติ แต่ไม่มีใครเทียบความงามของเซี่ยเชียนฮวันได้
หากเขาสามารถเอาเปรียบนางได้ มันก็คงจะคุ้มค่ากับการทำงานหนักของเขาที่ทำในสำนักคุมประพฤติมาหลายปี
“ออกไปซะ!”
เซี่ยเชียนฮวันถลึงตาใส่เขา
ผู้คุมหัวเราะหึๆ ขณะบีบคางของนาง “อย่าโกรธไปเลย ข้าต้องรับผิดชอบดูแลท่าน และบุรุษคนเดียวที่ท่านสามารถมองเห็นได้ตลอดชีวิตก็คือข้า หากข้าไป แล้วใครจะสามารถทำให้ท่านพึงพอใจได้”
“ถุย เห็นใบหน้าที่น่ารังเกียจของเจ้า ข้าก็อยากจะอาเจียนแล้ว!”
เซี่ยเชียนฮวันโกรธจัด และเตะเขาในจุดที่อันตรายถึงชีวิต!
อย่างไรก็ตาม ผู้คุมคนนี้พอมีทักษะอยู่บ้าง เขาจับข้อเท้าอันบอบบางของนางกลางอากาศ
“จุ๊ๆ ผู้หญิงตั้งครรภ์เนี่ย อารมณ์ฉุนเฉียวจังนะ”
ผู้คุมจับเท้าของนางไว้ และอดไม่ได้ที่จะแสดงแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ราวกับว่าเขาไม่เคยเห็นสมบัติที่บริสุทธิ์และอ่อนโยนเช่นนี้มาก่อน จึงไม่เต็มใจที่จะปล่อยไป
สตรีชนชั้นสูงมีผิวบอบบางและเนื้อตัวขาวผ่อง แตกต่างจากสตรีทั่วไปที่เคยชินกับการใช้แรงงาน
ยิ่งไปกว่านั้น เซี่ยเชียนฮวันยังมีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นในบรรดาสตรีชนชั้นสูงอีกด้วย
นางถูกเลี้ยงดูมาอย่างทะนุถนอมโดยไทเฮา ผิวพรรณของนางจึงได้รับการดูแลที่ดีกว่าองค์หญิงเสียอีก
“พระชายา เชื่อฟังข้าเถอะ”
ผู้คุมรีบพุ่งเข้าไปหาเซี่ยเชียนฮวัน
แต่ไม่คาดว่า เซี่ยเชียนฮวันจะแทงเข็มเข้าที่จุดฝังเข็มของเขา ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็แข็งทื่อ แล้วล้มลงไปกองบนพื้น!
น่าเสียดายที่ช่วงนี้นางกินได้ไม่ดีและไม่แข็งแรงพอ



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...