“พี่เย่หลัน ท่านควรเข้าใจสิ่งที่ข้าหมายถึง”
หลี่จิ้งหย่ากล่าวเสียงเบา
นางต้องการฟื้นฟูความสัมพันธ์เก่ากับเซียวเย่หลัน
“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ข้าไม่ใช่พระชายาขององค์ชายรองอีกต่อไป และข้ายังคงอาศัยอยู่ในจวนของเซียวฉง แม้ว่าข้าจะรับใช้ท่าน ก็ไม่มีอะไรที่ไม่สมเหตุสมผล”
คราวนี้นางฆ่านกสองตัวด้วยธนูดอกเดียว
บีบเซวี่ยจวิ้นให้เป็นบ้า และกำจัดเซี่ยเชียนฮวัน
จากนั้นข้างกายของเซียวเย่หลันก็เหลือแค่ซูอวี้เออร์คนเดียว
นี่เกินไปหรือไม่?
สำหรับนางแค่คนเดียว มันไม่พอ
เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาอันเปี่ยมด้วยความรักของหลี่จิ้งหย่า เซียวเย่หลันก็ยังคงไม่มีสีหน้าใดๆ เลย เขาปัดมือของนางออกแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “แม้ว่าข้าจะถูกเหล่าขุนนางล้อมกรอบ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องอาศัยชายกระโปรงของผู้หญิงมาช่วย”
หลี่จิ้งหย่าหน้าแข็งทื่อ
นางเฝ้าดูเซียวเย่หลันยืนขึ้นและเปิดประตู
แผ่นหลังของชายคนนั้นสูงใหญ่ และปล่อยกลิ่นอายอันเย็นออกมา ตอนที่เขามองย้อนกลับมา มุมหน้าของเขาก็สะท้อนกับเปลวไฟส่งผลให้ดูกดดันอย่างน่ากลัว
“ครั้งนี้ มีข้อสงสัยในคดีของเซวี่ยจวิ้นมากมาย ถ้าเจ้ามีเบาะแส ข้าก็คงสนใจ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องอื่นอีก”
พูดจบ เขาก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองอีก
“อะไรกัน...”แผ่นหลังของหลี่จิ้งหย่าพลันหนาวสั่น!
เซียวเย่หลันบอกว่า มีข้อสงสัยในคดีของเซวี่ยจวิ้นมากมาย?
หรือว่าเขาไม่เชื่อคำสารภาพของคนเหล่านั้นเลย!
คิดเช่นนี้ หลี่จิ้งหย่าก็อยู่ไม่สุข และไม่มีความตั้งใจที่จะอยู่ในร้านอาหารต่อ นางรีบไปที่จวนของมหาเสนาบดีเพื่อหารือกับพ่อของนาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...