“เจ้าแอบนัดพบข้าที่นี่ มีเรื่องอันใด?”
เซียวเย่หลันเงยหน้าขึ้น สีหน้าไร้อารมณ์จ้องมองสตรีที่เดินเข้ามาตรงหน้าตัวเอง
นางไม่เปิดเผยชื่อของนาง เพียงแต่บอกว่านางมีความลับสำคัญที่จะแบ่งปัน และเชิญเซียวเย่หลันมาพบกันที่นี่
ในที่สุดนางก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว
เป็นหลี่จิ้งหย่า
“พี่เย่หลัน ที่นี่มีเพียงพวกเราสองคน ไม่จำเป็นต้องทำตัวห่างเหิน”
หลี่จิ้งหย่านั่งลงข้างๆ เซียวเย่หลัน หยิบตะเกียบขึ้นมาแล้วคีบอาหารให้เขา
เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นไม่มีปฏิกิริยาใดๆ นางก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “พี่เย่หลันยังโกรธข้าหรือ? ที่ข้าแต่งงานกับเซียวฉงและทำหลายๆ อย่างเพราะไม่มีทางเลือก เป็นเซียวฉงที่ต้องการใส่ร้ายพระสนมหมิง”
“ข้าได้พยายามโน้มน้าวเขาแล้ว แต่เขาเกรงว่าท่านจะร่วมมือกับองค์รัชทายาท และยืนกรานให้ข้าวางอุบายสร้างความร้าวฉานระหว่างพระสนมหมิงกับฮองเฮา ข้าไม่มีทางเลือกจริงๆ ดังนั้น...”
พูดยังไม่ทันจบ ก็เห็นเซียวเย่หลันแสดงสีหน้าหมดความอดทนแล้วลุกขึ้นยืน
นางรีบคว้าแขนเสื้อของชายคนนั้นแล้วพูดว่า “พี่เย่หลัน อย่าไป!”
“ข้าเบื่อที่จะได้ยินคำพูดเหล่านี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก”
เซียวเย่หลันไม่สนใจสถานการณ์ของหลี่จิ้งหย่า
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีมิตรภาพต่อกันในตอนเด็ก แต่มันก็เมื่อสิบปีที่แล้วแล้ว
เซียวเย่หลันในตอนนี้ ไม่ใช่เด็กไม่รู้เดียงสาแล้ว
หลี่จิ้งหย่ายิ้มอย่างอึดอัด ลดศีรษะลงแล้วพูดว่า “ข้าแค่อยากให้ท่านรู้ว่า ข้ายังคงเป็นเสี่ยวหย่าในตอนนั้น และท่านจะเป็นพี่เย่หลันในใจข้าตลอดไป ปีนั้นข้าทะเลาะกับเซียวฉงเพื่อท่าน ตอนนี้ใจของข้าก็ยังคงอยู่กับท่าน”
เมื่อได้ยินนางพูดถึงอดีต เซียวเย่หลันก็นิ่วหน้า ก่อนจะฝืนใจนั่งลงอีกครั้ง
เกี่ยวกับการทะเลาะ
มันเคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งตอนที่เขายังเด็กมาก
องค์ชายรองรังแกเขาในที่สาธารณะ ด้วยการปล้นสิ่งของของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...