หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 396

“ไปให้พ้น...ข้าคือคุณหนูจากตระกูลเซวี่ย พวกเจ้ากล้าดียังไงมาทำกับข้าเช่นนี้…ท่านพ่อของข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่!!”

เซวี่ยจวิ้นดิ้นรน และส่งเสียงกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง

เซี่ยเชียนฮวันยกมือขึ้นในทันที ส่งสัญญาณให้เหล่าทหารองค์รักษ์หยุด

นางคุกเข่าลงต่อหน้าเซวี่ยจวิ้น และถามอย่างตั้งใจว่า “เมื่อกี้เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นใครนะ?”

“ข้า ข้าคือ...”

จู่ๆ เซวี่ยจวิ้นก็ตกตะลึง

ราวกับว่าสมองของนางติดขัด สีหน้าของนางก็ค่อยๆ สับสน และไม่สามารถตอบคำถามของเซี่ยเชียนฮวันได้

“บอกข้าอีกครั้งว่าเจ้าเป็นใคร?”

เซี่ยเชียนฮวันถามอีกครั้ง

เซวี่ยจวิ้นกลับร้องไห้ ยกมือกุมหัวแล้วพูดว่า “ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้...”

ยิ่งจำได้มากเท่าไร นางก็ยิ่งรู้สึกปวดหัวเหมือนจะระเบิดมากขึ้นเท่านั้น

ดูเหมือนมีบางอย่างลึกๆ ในตัวนางที่ขัดขวางไม่ให้นางคิดถึงมัน

“ลืมมันไปซะ ดำเนินการต่อ”

เซี่ยเชียนฮวันมองไปที่พวกทหารองค์รักษ์

พวกเขาจึงลงมือต่อ

เป็นผลให้ฉากที่ไม่น่าดูเกิดขึ้นซ้ำอีกครั้ง เซวี่ยจวิ้นยังคงกรีดร้อง แต่ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นใครเหมือนเมื่อสักครู่นี้

“จะบังคับจวิ้นเอ๋อร์ให้กลายเป็นอะไร!”

แม่เซวี่ยทนมองต่อไปไม่ไหว

ท่านเจ้าเมืองพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ฮูหยิน ลูกสาวของท่านบ้าไปแล้ว นางยังจะกลายเป็นอะไรได้อีก”

ประโยคนี้ทำให้แม่เซวี่ยพูดไม่ออก

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังมาจากข้างหลังของพวกเขา เมื่อพวกเขาหันกลับมา ก็เห็นมหาดเล็กเซวี่ยที่โกรธแค้นมาพร้อมกับคนกลุ่มใหญ่!

ไม่รู้ว่ามหาดเล็กเซวี่ยได้ยินข่าวมาจากไหน แต่เขาก็พาคนเหล่านี้มาหยุดเซี่ยเชียนฮวัน

เขาถลึงตามองแม่เซวี่ยที่ยืนอยู่ที่ประตู “ข้าขอให้เจ้าดูแลจวิ้นเอ๋อร์ให้ดี แต่เจ้ากลับทำเรื่องวุ่นวายเช่นนี้!”

“แต่พระชายาบอกว่าสามารถรักษาจวิ้นเอ๋อร์ได้...”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน