หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 395

“นางกลัวมากตอนที่เราลักพาตัวนางในตอนแรก แต่ตอนนี้นางดูเหมือนคนโง่อีกแล้ว”

เหล่าทหารองค์รักษ์รวมตัวกันและครุ่นคิด

ในที่สุดก็มาถึงข้อสรุปว่า “คงเป็นเพราะพวกเราซื่อตรง ไม่เหมือนโจรที่รังแกผู้หญิง นางเลยไม่รู้สึกอะไร”

“เฮ้ มีห้องเล็กๆ อยู่ด้านหลัง!”

ทหารองค์รักษ์ที่อายุน้อยที่สุดวิ่งกลับมาแจ้งข่าว หลังตรวจสอบสถานที่โดยรอบเสร็จ

หมู่บ้านอี้เป็นสถานที่จัดเก็บโลงศพ และผู้ที่รับผิดชอบดูแลโลงศพมักจะพักอยู่ในห้องเล็กๆ ที่อยู่ด้านหลังเสมอ

พวกเขาเดินเข้าไปในห้องเพื่อตรวจสอบ นอกจากโต๊ะและเก้าอี้เก่าๆ ที่เต็มไปด้วยหยากไย่แมงมุมแล้ว ก็มีเพียงที่นอนเปื้อนเลือดอยู่บนพื้นเท่านั้น ร่องรอยทุกอย่างล้วนน่าตกใจ

“ดูเหมือนว่าคนร้ายจะก่อเหตุที่นี่” หนึ่งในนั้นขมวดคิ้ว

“ถ้าอย่างนั้น เราควรพานางมาที่นี่ไหม?”

“ในเมื่อทำแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด ไป”

ทุกคนกลับไปพาเซวี่ยจวิ้นมาที่ห้องด้านหลัง

น่าแปลกที่เซวี่ยจวิ้นซึ่งยังคงยิ้มอย่างโง่เขลาเมื่อกี้ เริ่มหวาดกลัวมากขึ้นเมื่อเข้าใกล้ห้องมากขึ้นเรื่อยๆ นางกรีดร้องและดิ้นรน!

“เข้าไป!”

ทหารองค์รักษ์หนุ่มใช้โอกาสนี้ดุร้าย และผลักเซวี่ยจวิ้นเข้าไปในห้องเล็ก

นางล้มลงบนผ้าห่มนุ่มๆ รูม่านตาหดตัวทันที นางพูดเสียงสั่นเทาว่า “อย่า...”

“เชื่อฟังซะ ไม่อย่างงั้นเจ้าจะต้องทุกข์ทรมาน!”

เหล่าทหารองค์รักษ์ล้อมรอบเซวี่ยจวิ้น

แน่นอนว่าพวกเขาแค่ทำตัวใจร้าย และไม่ได้แตะต้องนางด้วยซ้ำ

อาจเป็นเพราะคนเหล่านี้วางมาดเกินจริงไปมาก หลังจากเซวี่ยจวิ้นขดตัวด้วยความกลัว นางก็หยุดพูด และไม่แสดงอาการฟื้นตัว

หลังจากนั้นไม่นาน เซี่ยเชียนฮวันและคนอื่นๆ ก็รีบตามมา

“เป็นยังไงบ้าง?” นางถาม

“ปฏิกิริยาของคุณหนูรองเซวี่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่นางไม่ได้พูดอะไรนอกจากคำว่าอย่า”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน