“จุดประสงค์ในการแสดงฉากนี้ขึ้นมาใหม่คือการให้นางได้สัมผัสกับสิ่งที่นางประสบในวันนั้นอีกครั้ง ดังนั้นพวกเจ้าต้องรับผิดชอบในการเล่นบทบาทของผู้ร้าย ปล้นรถม้าของนาง และพานางไปที่อี้จวง”
คำสั่งของเซี่ยเชียนฮวัน ทำให้ทหารองค์รักษ์ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ
รับบทเป็นอันธพาลลักพาตัวหญิงสาว?
แต่พวกเขาคือองครักษ์วังหลวงนะ!
พวกเขาไม่เคยทำอะไรที่ละเมิดกฎหมายเช่นนี้
เซี่ยเชียนฮวันโยนผ้าสีดำสองสามผืนใส่มือของทหารองค์รักษ์ “เร็วเข้า ปิดหน้าแล้วเริ่มลงมือซะ จำไว้ว่า ยิ่งการแสดงสมจริงมากเท่าไรก็ยิ่งดีมากเท่านั้น!”
พวกเขาไม่มีทางเลือก นอกจากทำตามคำสั่งของเซี่ยเชียนฮวัน ปิดหน้าด้วยผ้าสีดำ และพุ่งออกไป
“ใครกัน?!”
ทันใดนั้นเจ้าเมืองก็เห็นกลุ่มคนสวมหน้ากากปรากฏขึ้นตรงหน้า ก็พลันตกใจขึ้นมา
เหล่าเจ้าหน้าที่ศาลเข้าใจผิดคิดว่ามีนักฆ่า จึงชักอาวุธออกมาทีละคน แต่ทำไมฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาถึงเป็นองครักษ์วังหลวงล่ะ เพียงชั่วพริบตาเจ้าหน้าที่ศาลก็ถูกจัดการได้อย่างง่ายดาย
ตอนนี้เอง ท่านเจ้าเมืองก็จำเสื้อผ้าของพวกเขาได้ จึงแอบตกใจ และยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เจ้าหน้าที่ศาลถอยไป
เหล่าทหารองค์รักษ์หยุดรถม้าได้สำเร็จ ก็ดึงตัวเซวี่ยจวิ้นที่อยู่ข้างในออกมา
“พวกเจ้าจะทำอะไร ปล่อย... ปล่อยลูกสาวของข้า!”
แม่เซวี่ยตื่นตระหนก!
ในดวงตาไร้แววของเซวี่ยจวิ้นยังมีร่องรอยของความตื่นตระหนก นางไม่ทันได้เปิดปากพูด ทหารองค์รักษ์ก็โยนนางขึ้นไปบนหลังม้าแล้วควบม้าออกไป
“อย่ากังวลไปเลย พวกเขาทุกคนเป็นคนดี และจะไม่ทำร้ายคุณหนูรองเซวี่ย” เซี่ยเชียนฮวันกระโดดลงไปปลอบแม่เซวี่ย “นี่เป็นเพียงวิธีที่ช่วยให้คุณหนูรองเซวี่ยฟื้นความทรงจำ”
“นี่มัน...นี่มันชั่วร้ายเกินไปแล้ว พระชายา ท่านอยากรักษาลูกสาวของข้าหรือฆ่านางกันแน่!”
แม่เซวี่ยพบว่าเป็นการยากที่จะเข้าใจวิธีการรักษาที่แปลกประหลาดเช่นนี้


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...