หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 424

“ทูลพระชายา อยู่หนิงโจว”

ซืออวี้สวี่ตอบเสียงเนิบนาบ

หนิงโจว?

เซี่ยเชียนฮวันจำได้ว่า บ้านเกิดที่หญิงอ้วนกล่าวถึงก็คืออำเภอถังอู่ เมืองจิงโจว ซึ่งสถานที่สองแห่งนี้แตกต่างจากหนิงโจว

คงเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ

“อวี้สวี่ เจ้าไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนาง เมื่อก่อนนางเคยมีชื่อเสียงเรื่องบ้าผู้ชายในเมืองหลวงมาก่อน ไม่แน่ว่าอาจจะคิดอะไรบางอย่างกับเจ้า” เซียวหมิงเซียนกระตุกแขนเสื้อของซืออวี้สวี่ ด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ยังไม่ทันได้แต่งงาน นางก็เริ่มแสดงท่าทีเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ห้ามสามีติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นมากเกินไปอย่างเข้มงวด

“นั่นคงจะไม่ได้” ซืออวี้สวี่แสดงสีหน้าทำอะไรไม่ถูกออกมา

“เจ้าเพิ่งมาอยู่เมืองหลวงได้ไม่นาน ดังนั้นจึงไม่รู้ แต่เมื่ออยู่ไปนานๆ เข้าจะรู้ว่าชื่อเสียงของนางนั้นแย่แค่ไหน”

เซียวหมิงเซียนเหลือบมองเซี่ยเชียนฮวันอย่างดูแคลนแวบหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ยิ่งนางพูดแบบนี้มากเท่าไร มันก็ยิ่งกระตุ้นความคิดที่จะตอบโต้ของเซี่ยเชียนฮวันมากขึ้นเท่านั้น

เซี่ยเชียนฮวันพูดอย่างจงใจว่า “โบราณว่าไว้ว่าอย่าถามถึงที่มาของวีรบุรุษ ข้าได้ยินมาว่าจอหงวนคนปัจจุบันมาจากครอบครัวที่ยากจน ดังนั้นจึงเจาะจงถามขึ้นมา”

“หนิงโจวไม่ใช่สถานที่ที่มั่งคั่งบริบูรณ์ จากหนิงโจวสามารถสอบผ่านหน้าพระที่นั่งได้ คุณชายซือมีความสามารถจริงๆ ทำให้ข้ารู้สึกชื่นชมเป็นอย่างมาก”

ดังคำกล่าวที่ว่ามือที่ยื่นออกไปย่อมไม่ตบคนที่ยิ้มให้ ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่ชอบฟังคนอื่นยกย่องตัวเอง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าคำชมเหล่านี้มาจากปากของสาวงามคนหนึ่ง

ซืออวี้สวี่ได้ยินคำชมของเซี่ยเชียนฮวัน รอยยิ้มในดวงตาก็แข็งแกร่งขึ้น จึงอดไม่ได้ที่จะเพิกเฉยต่อความโกรธเกรี้ยวของเซียวหมิงเซียนที่อยู่ข้างๆ “พระชายามองข้าน้อยสูงเกินไป ความจริงแล้วเพียงแค่โชคดีเท่านั้น...”

“ข้าห้ามเจ้าพูดกับนางไม่ใช่หรือ? เจ้ากล้าอย่างไรมาขัดคำสั่งของข้า!”

เซียวหมิงเซียนถูกเซี่ยเชียนฮวันยั่วยุเช่นนี้ สุดท้ายก็ไม่อาจปกปิดด้านแย่ๆ ของตัวเองไว้ได้ นางเผยสีหน้าดุร้าย แยกเขี้ยวกระทืบเท้าแล้ววิ่งจากไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน