หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 435

435 /514

“เสด็จพี่ห้าพูดตลกแล้ว ข้าอารมณ์ดีมาก”

เซี่ยเชียนฮวันวางมือบนหน้าท้องที่โตขึ้นทุกวัน แล้วยิ้มแย้ม

กลัวว่าเซียวจ้านจะไม่เชื่อ นางจึงเอ่ยเน้นอีกครั้ง “อารมณ์เสียเพราะคนเหล่านั้น ไม่คุ้มค่าหรอก”

“ไม่เป็นไร เจ้าพูดความจริงกับข้าได้ ข้าไม่มีผู้อยู่เบื้องหลัง ไร้อำนาจในราชสำนัก ข้าไม่เอาความรู้สึกระหว่างเจ้ากับเจ้าเจ็ดไปทำเป็นบทความหรอก”

เซียวจ้านมองนางด้วยสายตาอบอุ่น แววตาดูจริงใจ ไม่ล้อเล่นเลย

บนตัวของบุรุษผู้นี้แฝงไปด้วยรังสีบางอย่างที่สามารถทำให้คนอื่นหลงเชื่อเขาได้ง่ายๆ

เขาเอ่ยต่อไปว่า “บางครั้งตัวเราเองก็ไม่อาจรับรู้ได้ว่าในใจของตนอึดอัดมากเพียงใด หากเก็บเอาไว้ไม่ยอมระบายมันออกมา นานเข้าจะเป็นผลต่อสุขภาพได้”

“ท่านพูดถูก บางทีในใจข้าอาจจะไม่สบายจริงกระมัง”

เซี่เชียนฮวันถอนใจเห็นด้วยกับความจริงข้อนี้

ทั้งๆ ที่นางเองก็อยู่ในสวนดอกเหมยเช่นกัน แต่เซียวเย่หลันกลับสนใจแต่ซูอวี้เออร์ ทำให้นางกลายเป็นเรื่องน่าขันของเซียวหมิงเซียนและคนอื่นๆ

นางไม่เชื่อหรอกว่าเซียวเย่หลันจะไม่รู้ว่าการที่ตนทำเช่นนั้นจะตกเป็นที่ครหาของผู้อื่น

เขาเพียงแค่ไม่สนใจก็เท่านั้น

ไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองหรือดูถูกเหยียดหยามชายาหลักอย่างนางอย่างไร

“ตั้งแต่สมัยโบราณบุคคลที่มอบความรู้สึกมากกว่ามักจะผิดหวังเสมอ สตรีไร้ความรู้สึกถึงจะแข็งแกร่ง” เซียวจ้านยิ้มแย้มพร้อมหยิบขลุ่ยไม้ไผ่ออกมาเล่มหนึ่ง “ข้าเป่าขลุ่ยให้น้องสะใภ้ฟังสักบทดีกว่า รับรองว่าเจ้าฟังแล้วต้องลืมเรื่องทุกข์แน่นอน”

“ดีเลย”

เซี่ยเชียนฮวันปัดหินก้อนใหญ่ที่อยู่ข้างๆ แล้วนั่งลงฟังเซียวจ้านเป่าขลุ่ย

เขาไม่พูดปดจริงๆ เสียงขลุ่ยอันสะอาดชัดเจน ฟังแล้วทำให้คนนึกถึงเหตุการณ์วัยเด็กแสนสุขอย่างไม่รู้ตัว อารมณ์ก็ผ่อนคลายลงตามไปด้วย

หลังจากที่เซียวจ้านเป่าขลุ่ยจบลง เซี่ยเชียนฮวันก็เอ่ยหยอกเล่นว่า “สมแล้วที่เป็นองค์ชายห้าผู้อิสระที่ท่องสถานบันเทิงต่างๆ ทั่วเมืองหลวงแล้ว เป่าขลุ่ยได้เยี่ยมยอดเช่นนี้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าฝึกฝนมาจากหญิงงามผู้ใดกัน?”

“น่าจะถือว่าฝึกมาจากแม่ข้านะ” เซียวจ้านยกมุมปาก ทว่านัยน์ตากลับมีความเศร้าโศกวาบผ่าน “ก่อนที่แม่ข้าจะเสีย ท่านเคยสอนแม่เลี้ยงของข้า จากนั้นแม่เลี้ยงค่อยมาสอนข้าน่ะ”

“ขออภัย ข้าไม่ควรพูดเล่นตามอำเภอใจ”

เซี่ยเชียนฮวันไม่คิดว่าจะไปสะกิดเรื่องเสียใจของเขาจึงรีบขอโทษ

เซียวจ้านส่ายศีรษะ “ไม่เป็นไร จะว่าไปแล้วข้ายังมีเรื่องจะบอกน้องสะใภ้ด้วย”