หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 443

“พี่เย่หลัน หรือว่าท่านต้องการยกซูอวี้เออร์ขึ้นเป็นพระชายา? นั่นเป็นไปไม่ได้ ฝ่าบาทจะไม่มีวันเห็นด้วย”

หลี่จิ้งหย่ากอดเขาแน่น แทบจะรวมร่างกับเซียวเย่หลัน

เซียวเย่หลันกล่าวเสียงเย็นชา “เจ้าอยากจะเป็นพระชายาของข้า เซียวฉงจะเห็นด้วยหรือ?”

“เราจะทำอย่างช้าๆ ไปทีละขั้นๆ ข้าจะช่วยท่านอย่างลับๆ ก่อน หลังจากที่ท่านแข็งแกร่งกว่าเขาแล้ว ไม่ว่าเขาอยากจะต่อต้านแค่ไหน ก็ทำอะไรไม่ได้…”

ยังพูดไม่ทันจบ มือของหลี่จิ้งหย่าก็ถูกชายหนุ่มบีบให้ปล่อย

เขาหมุนตัวกลับมา

ขณะที่เขากำลังจะพูด ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคยอยู่ไกลๆ!

วินาทีนั้น เซียวเย่หลันเกือบจะคิดว่าเขากำลังประสาทหลอน!

“พี่เย่หลัน ท่านเป็นอะไรไป?”

หลี่จิ้งหย่าหันหน้ากลับด้วยความสงสัย เมื่อมองไปที่ด้านหลังนั้น

เมื่อนางเห็นเซี่ยเชียนฮวันเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา โดยคิดว่านางเห็นผีตอนกลางวันแสกๆ!

เซี่ยเชียนฮวันเดินมาตรงหน้าพวกเขา กอดอกแล้วเอาหลังพิงต้นบ๊วย เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “กอดต่อเลย ทำไมไม่กอดต่อล่ะ?”

หลี่จิ้งหย่ามองนางด้วยความหวาดกลัว แต่ก็เห็นเงาอยู่บนพื้น จึงแน่ใจว่าไม่ใช่ผี

“ปรากฏว่าเจ้ายังไม่ตาย?”

น้ำเสียงของหลี่จิ้งหย่าเต็มไปด้วยความผิดหวัง

เซี่ยเชียนฮวันเบะปาก “ถ้าข้าตาย ข้าจะได้เห็นฉากที่ยอดเยี่ยมนี้ด้วยตาของตัวเองได้อย่างไร”

“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ข้าแค่กังวลว่าท่านอ๋องจะเสียใจเกินไปเพราะเรื่องของเจ้า ดังนั้น ข้าจึงมาเพื่อปลอบเขา” หลี่จิ้งหย่าแสดงสีหน้าอับอายออกมา

เซี่ยเชียนฮวันกำลังจะเยาะเย้ยต่อ แต่ไม่คาดว่าเซียวเย่หลันจะก้าวไปข้างหน้า จับไหล่ของนางไว้แน่น ส่วนลึกในดวงตาที่เย็นชาเต็มไปด้วยคลื่นยักษ์กำลังปั่นป่วน เขาไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้ในเวลาสั้นๆ

“บอกข้าว่าเจ้าเป็นคน”

น้ำเสียงของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความข่มกลั้นและอดทน

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกไม่สบายใจไปทั่วทั้งตัว จึงเบือนหน้าหนี “แน่นอนว่าข้าเป็นคน”

“เจ้า...ขึ้นมาได้อย่างไร?”

“ห้อยอยู่บนต้นไม้ คลานเลียบไปกับถ้ำขึ้นมา”

ถ้าอย่างนั้นเกิดอะไรขึ้นกับสีหน้าของซูอวี้เออร์...

ช่างเถอะ

ตอนนี้นางเหนื่อยเกินกว่าจะคิดถึงปัญหาเหล่านี้อย่างละเอียด

หลังจากพบเสี่ยวตงแล้ว นางจะขึ้นรถม้าและเตรียมเดินทางกลับเมืองหลวง

ในระหว่างทาง หลายคนเห็นที่นางต่างก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ พวกเขาคงได้ยินข่าวว่านางตกลงจากหน้าผา โดยเฉพาะซืออวี้สวี่ ซึ่งปากของเขาอ้ากว้างมาก จนแทบจะกลืนไข่เข้าไปได้ ประหนึ่งเห็นเทพเซียนมาปรากฏตัว

อย่างไรก็ตาม เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้สนใจพวกเขา นางยิ่งรำคาญชายตรงหน้า ที่ยืนกรานจะเบียดขึ้นรถม้าคันเดียวกันกับนาง

“ตอนนี้อาจมีนักฆ่ากลุ่มใหม่มาหาเจ้า อยู่กับข้าจะปลอดภัยกว่า” เขาพูดตามความเป็นจริง

“ข้าปกป้องตัวเองได้”

เซี่ยเชียนฮวันตอบ

แต่เซียวเย่หลันกลับกล่าวเสียงเย็นว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะข้า เมื่อคืนเจ้าคงตายไปแล้ว”

“งั้นข้าถามหน่อย สมมุติว่าข้าไม่ได้ใช้เข็ม ท่านจะยอมตัดแขนตัวเองเพื่อข้าไหม?”