“ท่านแม่! ท่านแม่!”
“อย่าแตะต้องท่านแม่ข้า!”
เด็กทั้งสองพยายามหยุดพวกเขา แต่กลับถูกองค์รักษ์จับตัว และโยนทิ้งไป
พวกเขาทำตามคำสั่งของเซียวหมิงเซียน ลากออกไปเปาอิ๋งหันออกไป
อย่างไรก็ตาม เปาอิ๋งหันตัวใหญ่เกินไป ไขมันบนร่างสั่นกระเพื่อมเพราะการดิ้นรนไม่หยุด ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาเล็กน้อยที่จะลากนางออกไป
ตอนนี้เอง
เสียงของเซี่ยเชียนฮวันก็ดังมาจากฝูงชน “หยุดมือ”
ทุกคนต่างมองด้วยความตกใจ
ก่อนที่เซี่ยเชียนฮวันซึ่งสวมชุดกระโปรงสีเขียวจะเดินออกมา ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “ข้าสั่งให้พวกเจ้าปล่อยผู้หญิงคนนั้นซะ”
“นี่...”
เหล่าองค์รักษ์ต่างมองหน้ากัน โดยไม่รู้จะทำอย่างไรดี
คนหนึ่งคือพระชายา ส่วนอีกคนก็คือองค์หญิง พวกเขาควรจะฟังใครดี?
เซียวหมิงเซียนถลึงตามองด้วยความโมโห “เซี่ยเชียนฮวัน! เจ้าต่อต้านข้าอีกครั้งแล้วนะ!”
“ข้าเพียงทนดูต่อไปไม่ไหว ท่านอาศัยตำแหน่งองค์หญิงรังแกประชาชน คิดจะทุบตีผู้หญิงอ่อนแอไร้ความผิดจนตาย นับว่าทำให้ราชวงศ์ต้องขายหน้าแล้ว”
แม้ว่า เมื่อพิจารณารูปร่างของเปาอิ๋งหันแล้ว หากจะบอกว่านางคือผู้หญิงที่อ่อนแอ...ก็ดูเหมือนจะฝืนใจไปหน่อย
เซียวหมิงเซียนยิ้มเย็น “ผู้หญิงคนนี้ขโมยเงินของครอบครัวและหนีไปกับผู้ชายโดยไม่มีแม่สื่อ นางควรจะแช่อยู่ในกรงหมูด้วยซ้ำ นางจะไร้ความผิดได้เยี่ยงไร!”
“จริงหรือ? ถ้าตามที่องค์หญิงพูด ท่านไม่ควรถูกจับไปอยู่ในกรงหมูหรือ?” เซี่ยเชียนฮวันกระตุกยิ้มมุมปาก
“เจ้า...”
เซียวหมิงเซียนหน้าเขียวสลับขาวไปมา
เนื่องจากนางใช้ข้ออ้างว่าสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับซืออวี้สวี่ เพื่อบีบให้ฮ่องเต้ประทานพิธีอภิเษกสมรส
โดยพื้นฐานแล้ว นี่เป็นสิ่งเดียวกับที่เปาอิ๋งหันทำ มันไม่มีความแตกต่างกันมากนัก



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...