หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 449

เมื่อฟังคำเยาะเย้ยของผู้คนรอบตัว เปาอิ๋งหันก็ทั้งรู้สึกด้อยกว่าและเจ็บปวดใจ นางอดไม่ได้ที่จะใช้สองมือปิดหน้าตัวเอง

“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องการพวกเราอีกแล้วหรือ? พวกเราตามหาท่านมานานแล้ว ทำไมท่านถึงอยากไล่พวกเราไปล่ะ??”

เด็กทั้งสองถือโอกาสนี้สะบัดมือของนางออก ร้องไห้และวิ่งเข้าไปกอดต้นขาของซืออวี้สวี่

แต่กลับคาดไม่ถึงว่า จะถูกเซียวหมิงเซียนตบหน้าเข้าอย่างจัง!

“เพี๊ยะ เพี๊ยะ!”

เด็กน้อยอายุประมานห้าหกขวบ เนื่องจากความยากจน ร่างกายจึงซูบผอม หลังจากที่ถูกตบก็ล้มลงกับพื้นทีละคน

โดยเฉพาะคนเล็กที่กำลังป่วยอยู่ เมื่อล้มลงกับพื้นก็ไอไม่หยุด ใบหน้ายังคงมีรอยข่วนจากเล็บของเซียวหมิงเซียนจนมีเลือดไหลซิบ

“ลูก!”

เปาอิ๋งหันรีบถลาเข้าไปอุ้มลูกเข้ามากอด

ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง ซืออวี้สวี่เห็นฉากนี้ ก็รู้สึกทนไม่ไหวนิดหน่อย แต่สิ่งต่างๆ ได้พัฒนามาถึงจุดนี้แล้ว เขาอยู่ห่างจากตำแหน่งราชบุตรเขยเพียงก้าวเดียวเท่านั้น เขาจะยอมแพ้ได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่านั้น เขามาจากครอบครัวที่ยากจน และไม่มีขุนนางในราชสำนักคนใดเต็มใจที่จะคบหากับเขา แม้แต่ลูกน้องของเขาก็รวมตัวกันกีดกันเขา

หากเขาต้องการบรรลุความทะเยอทะยานของเขา เขาก็ต้องใช้อำนาจขององค์หญิง!

“ซือเสียง เจ้าจะทอดทิ้งข้าเพราะอัปลักษณ์ หรือจะด่าข้าว่านางอ้วนขี้เหร่ยังไงก็ได้ แต่ทำไมถึงปล่อยให้องค์หญิงที่อยู่ข้างๆ ทำร้ายลูกของตัวเอง? พวกเขาเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้าเอง!” เปาอิ๋งหันตะโกนเสียงแหลม

เซียวหมิงเซียนวางท่าสูงส่ง และตะคอกอย่างเย็นชา “ข้ามีสถานะเช่นไร แค่ชาวบ้านชั้นต่ำสองคน จะตีก็ตีได้ อย่าตำหนิว่าข้าไม่บอกพวกเจ้า กล้ามาขวางขบวนขององค์หญิง โทษนั้นคือตาย!”

เปาอิ๋งหันกอดลูก ก่อนจะกัดปากจนเลือดไหล

“องค์หญิง ท่านก็รู้อยู่แก่ใจว่าชายผู้นี้หลอกท่าน กระทั่งไม่บอกท่านว่าเขามีลูกมาแล้ว ในเมื่อท่านมีฐานะที่สูงส่ง แล้วเหตุใดจึงแต่งงานกับเขา...”

“มีชายหนุ่มคนไหนบ้างที่ไม่เคยตาบอดมาก่อน อวี้สวี่ที่ไร้เดียงสาในตอนนั้นถูกเจ้าหลอกจนคลอดลูกให้ ดังนั้นข้าไม่จำเป็นต้องใส่ใจ”

เซียวหมิงเซียนไม่แยแสจริงๆ