หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 448

ในชั่วพริบตา วันแต่งงานของเซียวหมิงเซียนก็มาถึง

สินสอดยาวสิบลี้ เสียงฆ้องและกลองดังสนั่นไปทั่วถนน ผ้าไหมสีทองปูระนาบทั้งสองฝั่ง ผู้คนต่างเฝ้าดูความคึกคักด้วยความตื่นเต้น เบียดเสียดกันจนไปไหนไม่ได้

เซี่ยเชียนฮวันที่อยู่ในจวนได้ยินเสียงคึกคักดังมาจากข้างนอก

นางนึกถึงเปาอิ๋งหันที่กำลังตามหาสามีคนนั้น สุดท้ายก็วางใจไม่ได้ ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “เสี่ยวตง ตามข้าออกไปดูข้างนอก”

“พระชายา บนถนนเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ท่านกำลังตั้งครรภ์อยู่ จะเป็นอย่างไรถ้าหากมีคนไร้ตาชนเข้า” เสี่ยวตงแย้ง

“ไม่เป็นไร พวกเรานั่งดูจากในรถม้าก็ได้”

เสี่ยวตงไม่สามารถต้านทานการรบเร้าของเซี่ยเชียนฮวันได้ ดังนั้นจึงต้องตามนางออกไป

รถม้าขับอ้อมไปยังทางแยกตรงหน้าขบวนแห่ที่กำลังจะมาถึง

“พระชายา ดูเหมือนขบวนของพวกเขาจะหยุดลง”

“จริงหรือ?”

เซี่ยเชียนฮวันยกม่านขึ้น เมื่อได้ยินเสียงสาปแช่งของผู้หญิงดังมาจากด้านนอก “ซือเสียง เจ้าช่างใจร้ายยิ่งนักที่ทอดทิ้งภรรยาและลูกๆ! ปรากฏว่าเจ้ากลายเป็นจอหงวน และอยากจะปีนขึ้นบันไดมังกร จึงไม่ต้องการพวกเรา!”

เสียงนี้เป็นของเปาอิ๋งหัน

พร้อมกับเสียงร่ำไห้ของเด็กสองคน

ทุกอย่างเป็นไปตามที่นางคาดไว้...

หลังจากยกม่านขึ้น เซี่ยเชียนฮวันก็มองไปที่ซืออวี้สวี่ที่นั่งอยู่บนหลังม้าด้วยสีหน้าอับอายเป็นอันดับแรก ตอนที่ถูกด่าเขาก็พูดไม่ออกสักคำ

“ด่าได้ดี ด่าให้ไอ้ชั่วนี่ตรอมใจตายไปเลย!”

เสี่ยวตงปรบมือด้วยความยินดี แต่เมื่อหันศีรษะกลับมา ก็พบว่าสีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันนั้นดูเคร่งขรึมมาก

“พระชายา ท่านเป็นอะไรไป?” นางถามอย่างสงสัย

“คนธรรมดาคนหนึ่งจะต่อต้านอำนาจของราชวงศ์ได้อย่างไร”

“ซือเสียง ถ้าไม่มีสินสอดที่ข้าขโมยมาจากบ้าน เจ้าจะเอาเงินจากไหนไปเรียน? ตอนนี้ข้ากลายเป็นสตรีชั้นต่ำที่ผิดประเวณีไร้แม่สื่อ น่าขำ...ข้านี่มันน่าขำจริงๆ...”

นางหัวเราะออกมา ก่อนจะทรุดตัวลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง

ซืออวี้สวี่นิ่งงัน ในดวงตาเผยให้เห็นถึงความรู้สึกผิด แต่เมื่อเหลือบมองใบหน้าอันหยิ่งผยองของเซียวหมิงเซียน เขาก็จำเป็นต้องใจแข็ง

“ปีนั้นเจ้าเป็นฝ่ายยั่วยวนข้าก่อน และยังแนะนำให้ข้าหนีไปกับเจ้า ข้าเห็นว่าเจ้าน่าสงสาร จึงใช้เวลาอยู่กับเจ้าไม่กี่ปี แล้วข้าจะผิดได้อย่างไร?”

“อีกอย่าง เจ้าไม่ดูสารรูปตัวเองตอนนี้หรือ อ้วนเหมือนหมู ใบหน้าก็อัปลักษณ์จนไม่น่าดู แต่ข้าก็อดทนดูแลเจ้ามาหลายปี ข้าก็ทำดีที่สุดเพื่อเจ้าแล้ว!”

เปาอิ๋งหันไม่เคยเห็นด้านที่ไร้น้ำใจของชายผู้นี้มาก่อน จึงอ้าปากกว้าง พูดอะไรไม่ออก

อย่างไรก็ตาม ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่ใกล้ๆ ก็ชี้มาที่นาง

“ที่ราชบุตรเขยพูดมาก็ไม่ผิดนะ สตรีหน้าตาอัปลักษณ์แถมอ้วนเป็นหมูเช่นนี้ จะคู่ควรเป็นภรรยาของจอหงวนได้อย่างไร?”

“เป็นข้า ข้าเลือกองค์หญิงแน่นอน!”