หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 447

447 /514

“บ่าวพูดแล้ว บ่าวพูดแล้ว!”

อวิ๋นซีรู้สึกว่ากระดูกในมือของนางส่งเสียงดังกร๊อบออกมา ราวกับว่ากำลังจะหัก!

นางส่งเสียงร้องดังลั่น

หลินซวี่จึงหยุดมือชั่วคราว

“มี...มีสาวใช้ในจวนคนหนึ่ง แอบลักลอบได้เสียกับผู้ชายแล้วท้องขึ้นมา บ่าวไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต จนทำให้จวนอ๋องต้องเสียหน้า ดังนั้นจึงออกไปซื้อยาทำแท้งมา” อวิ๋นซีตอบ

เซี่ยเชียนฮวันฟังนางพูดไปพลาง ครุ่นคิดไปพลาง นางเล่นนิ้วมือตัวเองแล้วกล่าวอย่างเกียจคร้านว่า “เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ?”

“บ่าวไม่กล้า...”

“แม้จะมีสาวใช้จวนอ๋องได้เสียกับผู้ชายข้างนอก แต่เรื่องเช่นนี้ก็ควรมอบให้ข้าผู้เป็นพระชายาตัดสินเอง ไม่ถึงคราวที่เจ้าต้องออกหน้าจัดการเอง”

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มเยาะ

ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริงหรือไม่ก็ตาม แต่คำพูดของอวิ๋นซีนั้น เท่ากับไม่เห็นนางอยู่ในสายตาเลย!

มีข้ารับใช้ในจวนทำผิด ไม่เพียงแต่ไม่รายงานให้พระชายาทรงทราบก่อน แต่ยังกล้าตัดสินใจจะจัดการด้วยตัวเองอีก เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขารู้สึกว่าซูอวี้เออร์ได้รับความโปรดปราน จึงถือว่านางเป็นนายหญิงของจวนแล้ว?

“บ่าวเลอะเลือนไปชั่วครู่ ตอนนี้ทราบความผิดแล้ว พระชายาได้โปรดปล่อยบ่าวไปด้วย!”

อวิ๋นซีคุกเข่าด้วยความตกใจ

เซี่ยเชียนฮวันมองนาง “สาวใช้ที่ตั้งครรภ์คือใคร”

“เป็น...เป็นหลิงเออร์”

อวิ๋นซีตั้งชื่อสาวใช้ขึ้นมาอย่างส่งๆ

“แล้วตอนนี้นางอยู่ที่ไหน?”

“นั่น...พระชายารองซูได้ส่งนางออกจากจวนไปแล้ว บ่าวไม่ทราบว่านางอยู่ที่ไหน”

เซี่ยเชียนฮวันสีหน้ามืดมน “เต็มไปด้วยคำโกหก!”